«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/272»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
No edit summary
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>{{տող|580}}Քարափի գլխին կանգնեց անհամբեր.
{{Poemx||<poem>{{տող|580}}Քարափի գլխին կանգնեց անհամբեր.
Լո՜ւռ, սրտատրոփ ականջ են դնում,
Լո՜ւռ, սրտատրոփ ականջ են դնում,
Նայում են ներքև, ձայն չէ գալիս դեռ...
Նայում են ներքև. ձայն չէ գալիս դեռ...
Միայն Զորագետն է անդնդում հուզված
Միայն Ձորագետն է անդնդում հուզված
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։


{{Կենտրոն|XXXII}}
{{Կենտրոն|XXXII}}
Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից.
Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից.
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքր,
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքը,
Սարսափ է ընկնում արնոտ աչքերից
Սարսափ է ընկնում արնոտ աչքերից
Եվ խառնված է հպարտ հայացքը։
Եվ խառնված է հպարտ հայացքը։
Առանց նայելու մ՝արդկանց երեսին,
Առանց նայելու մարդկանց երեսին,
{{տող|590}}Առանց խոսալու, սևակնած, դաժան,
{{տող|590}}Առանց խոսալու, սևակնած, դաժան,
Մոտեցավ սրահին, կախ տվեց սնին
Մոտեցավ սրահին, կախ տվեց սնին
Տող 17. Տող 17.
Ոչ ոք ծպըտալ չի համարձակվում,
Ոչ ոք ծպըտալ չի համարձակվում,
Միմիայն մեկը անզուսպ կատաղած
Միմիայն մեկը անզուսպ կատաղած
Աղաղակում է, երեսր պոկում։
Աղաղակում է, երեսը պոկում։
Մեռած իգիթի ծեր մայրիկն է նա,
Մեռած իգիթի ծեր մայրիկն է նա,
Հավար է կանչում, բարձրաձայն լալիս.
Հավար է կանչում, բարձրաձայն լալիս.
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա,
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա,
{{տող|600}}Չորիցն է նորա գոռոցր գալիս։
{{տող|600}}Ձորիցն է նորա գոռոցը գալիս։


{{Կենտրոն|XXXIII}}
{{Կենտրոն|XXXIII}}

Ընթացիկ տարբերակը 11:06, 7 Մայիսի 2019-ի դրությամբ

Այս էջը հաստատված է

580 Քարափի գլխին կանգնեց անհամբեր.
Լո՜ւռ, սրտատրոփ ականջ են դնում,
Նայում են ներքև. ձայն չէ գալիս դեռ...
Միայն Ձորագետն է անդնդում հուզված
Խլաձայն ողբով վազում դեպի ցած։

XXXII


Եվ մարդասպանը դուրս եկավ ձորից.
Մոլոր է հաղթական նրա քայլվածքը,
Սարսափ է ընկնում արնոտ աչքերից
Եվ խառնված է հպարտ հայացքը։
Առանց նայելու մարդկանց երեսին,
590 Առանց խոսալու, սևակնած, դաժան,
Մոտեցավ սրահին, կախ տվեց սնին
Սև հրացանը սև օձի նման։
Պապանձվեց նույնպես ամբոխը մեխված,
Ոչ ոք ծպըտալ չի համարձակվում,
Միմիայն մեկը անզուսպ կատաղած
Աղաղակում է, երեսը պոկում։
Մեռած իգիթի ծեր մայրիկն է նա,
Հավար է կանչում, բարձրաձայն լալիս.
Տարաբա՜խտ ծնող, վազում է ահա,
600 Ձորիցն է նորա գոռոցը գալիս։

XXXIII


Սգավոր կանայք նորա ետևից
«Հարա՜յ» կանչելով ձորը վազեցին,
Իրանց կորցրածն էլ հիշելով նորից,
Դիակի շուրջը կարգով շարվեցին։
Իգիթին վայել սրտառուչ ողբով
Լացուկոծ արին ձեն-ձենի տված,
Տղերքն էլ տրտում, կորացրած գլխով
Մնացին մոտիկ քարերին նստած։
Ողբացին անշունչ դիակի վերա