«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/276»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
Թոշնում է դեմքիդ արտոսրիը այրված
{{Poemx||<poem>Թոշնում է դեմքիդ արտոսրից այրված
վարդը նորաբաց։
{{Աջաթև|վարդը նորաբաց։}}
Տխուր աչքերդ, որ մեզ չեն նայում,
Տխուր աչքերդ, որ մեզ չեն նայում,
Արդյոք ո՞ր երկրում ինչ են փայփայում-
Արդյոք ո՞ր երկրում ինչ են փայփայում-
Վաղեմի ցնո՞րք... կարոտած պատկե՞ր...
Վաղեմի ցնո՞րք... կարոտած պատկե՞ր...
թե ուրիշ—նոր սեր...
{{Աջաթև|թե ուրիշ-նոր սեր...}}
Ի՞նչ ես մտածում այդպես ուշաբարձ
Ի՞նչ ես մտածում այդպես ուշաբարձ
{{տող|710}}Եվ զարհուրելի ծիծաղում հանկարծ…
{{տող|710}}Եվ զարհուրելի ծիծաղում հանկարծ…
Ինչո՞ւ ես լալիս… Այդ ո՞ւր ես գնում...
Ինչո՞ւ ես լալիս… Այդ ո՞ւր ես գնում...
ի՞նչ ես որոնում...
{{Աջաթև|ի՞նչ ես որոնում...}}

{{Կենտրոն|XXXVIII}}
{{Կենտրոն|XXXVIII}}


Անլռելի վըշվշում է
Անլռելի վըշվշում է
Պղտոր ջուրը Դեբեդի,
Պղտոր ջուրը Դեբեդի,
Նրա ափին կանաչում է
Նրա ափին կանաչում է
Տող 23. Տող 24.
Բայց անտարբեր տղան երբեք
Բայց անտարբեր տղան երբեք
Չի երևում...մխիթարի։
Չի երևում...մխիթարի։
Վշվշում է գետ-վո՜ւշ, վո՜ւշ
Վշվշում է գետը-վո՜ւշ, վո՜ւշ
Եվ հորձանք է տալիս հորդ,
Եվ հորձանք է տալիս հորդ,
Եվ կանչում է «արի՜ Անուշ,
Եվ կանչում է «արի՜ Անուշ,
Արի տանեմ յարիդ մոտ»։
Արի տանեմ յարիդ մոտ»։
</poem>|}}

Ընթացիկ տարբերակը 09:56, 10 Մայիսի 2019-ի դրությամբ

Այս էջը հաստատված է

Թոշնում է դեմքիդ արտոսրից այրված

վարդը նորաբաց։

Տխուր աչքերդ, որ մեզ չեն նայում,
Արդյոք ո՞ր երկրում ինչ են փայփայում-
Վաղեմի ցնո՞րք... կարոտած պատկե՞ր...

թե ուրիշ-նոր սեր...

Ի՞նչ ես մտածում այդպես ուշաբարձ
710 Եվ զարհուրելի ծիծաղում հանկարծ…
Ինչո՞ւ ես լալիս… Այդ ո՞ւր ես գնում...

ի՞նչ ես որոնում...


XXXVIII



Անլռելի վըշվշում է
Պղտոր ջուրը Դեբեդի,
Նրա ափին կանաչում է
Անշուք շիրիմն իգիթի։
Եվ այն բոլոր ծաղկունքն աճած
Նորա ըղձերն են թաղած,
Յուր նորահաս յարի աչաց
720 Արտասուքով ողողած։
Եվ հոսում են գիշեր֊ցերեկ
Արցունքները հեգ յարի,
Բայց անտարբեր տղան երբեք
Չի երևում...մխիթարի։
Վշվշում է գետը-վո՜ւշ, վո՜ւշ
Եվ հորձանք է տալիս հորդ,
Եվ կանչում է «արի՜ Անուշ,
Արի տանեմ յարիդ մոտ»։