«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/367»–ի խմբագրումների տարբերություն

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
 
Էջի կարգավիճակԷջի կարգավիճակ
-
Սրբագրված
+
Հաստատված
Էջի մարմին (ներառվելու է).Էջի մարմին (ներառվելու է).
Տող 1. Տող 1.
{{Poemx||<poem>{{տող|30}}Շշնջում էին ինձ մխիթարանք.
{{Poemx||<poem>{{տող|30}}Շշնջում էին ինձ մխիթարանք.
Ի՜նչ մխիթարանք- ասում էին, Թե
Ի՜նչ մխիթարանք-ասում էին, թե
Իմ լացն իզուր է, կանչելս անմիտ է,
Իմ լացն իզուր է, կանչելս անմիտ է,
Իմ աղաղակը էլ չի չըսել նա,
Իմ աղաղակը էլ չի լըսիլ նա,
Ոչ <...> ոչ էլ ետ կրգա,
Ոչ <...> ոչ էլ ետ կըգա,
Այսպես կամեցավ տստված, երևի,
Այսպես կամեցավ աստված, երևի,
Որ նրա օրը շուտով խավարի,
Որ նրա օրը շուտով խավարի,
Մենք հողեղեններս անճար ու չնչին
Մենք հողեղեններս անճար ու չնչին
Ի՞նչ ենք աստծո կամքի առաջին-
Ի՞նչ ենք աստծո կամքի առաջին-
Այդ ճամփեն բաց է բոլորիս համար
Այդ ճամփեն բաց է բոլորիս համար
{{տող|40}}Ծեր. երիտասարդ, մեղավոր, արդար,
{{տող|40}}Ծեր, երիտասարդ, մեղավոր, արդար,
Բոլորս էրթանք այսոր թե էգուց,
Բոլորս էրթանք այսօր թե էգուց,
Մինս այս ցավով, մի ուրիշն <...>
Մինս այս ցավով, մի ուրիշն <...>
Գնացողի հոգուն աստված ողորմի,
Գնացողի հոգուն աստված ողորմի,
Իսկ մընացողը դեռ պետք է ապրի,
Իսկ մընացողը դեռ պետք է ապրի,
<. . . . . . . .>
<. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .>
<. . . . . . . .>
<. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .>
{{Կենտրոն|<II>}}
{{Կենտրոն|<II>}}
«Ապրել» մի բառ է, մի անուն է լոկ,
«Ապրել» մի բառ է, մի անուն է լոկ,
Եվ մինչև այսօր դեռ ոչ մի խելոք
Եվ մինչև այսօր դեռ ոչ մի խելոք
Չըկարողացտվ հասկանալ ու մեզ
Չըկարողացավ հասկանալ ու մեզ
{{տող|50}}Այո հանելուկը պարզել հայտնապես-
{{տող|50}}Այս հանելուկը պարզել հայտնապես-
_____________
_____________
23-30 Այնպես դյուր էր գալիս նա այնժամ-
<small>23-30 Այնպես դյուր էր գալիս նա այնժամ-
Որ ես կուզեի ամբողջ աշխարքը
Որ ես կուզեի ամբողջ աշխարքը
Լիներ հարատև, դառնար մի մեծ սուդ.
Լիներ հարատև, դառնար մի մեծ սուգ.
Իսկ տարակուսած իմ բարեկամներս
Իսկ տարակուսած իմ բարեկամներս
Իրար ետևից գալիս էին ներս,
Իրար ետևից գալիս էին ներս,
Մոտենում էին ցավելով նրանք,
Մոտենում էին ցավելով նրանք,
Եվ խոսում էին ինձ մխիթարանք.
Եվ խոսում էին ինձ մխիթարանք.
{{տող|43}}Աստված ողորմի գնացողի հոգուն,
43 Աստված ողորմի գնացողի հոգուն,
{{տող|47}}ա «Ապրել աշխարքում»- միմիայն երկու խոսք.
47 ա «Ապրել աշխարքում»-միմիայն երկու խոսք.
բ «Ապրել աշխարքում»- մի խոսք է լոկ
բ «Ապրել աշխարքում»-մի խոսք է լոկ
{{տող|48} Եվ մինչև այսօր և ոչ մի խելոք
48 Եվ մինչև այսօր և ոչ մի խելոք</small>


</poem>|}}
</poem>|}}

Ընթացիկ տարբերակը 09:47, 16 Մայիսի 2019-ի դրությամբ

Այս էջը հաստատված է

30 Շշնջում էին ինձ մխիթարանք.
Ի՜նչ մխիթարանք-ասում էին, թե
Իմ լացն իզուր է, կանչելս անմիտ է,
Իմ աղաղակը էլ չի լըսիլ նա,
Ոչ <...> ոչ էլ ետ կըգա,
Այսպես կամեցավ աստված, երևի,
Որ նրա օրը շուտով խավարի,
Մենք հողեղեններս անճար ու չնչին
Ի՞նչ ենք աստծո կամքի առաջին-
Այդ ճամփեն բաց է բոլորիս համար
40 Ծեր, երիտասարդ, մեղավոր, արդար,
Բոլորս էրթանք այսօր թե էգուց,
Մինս այս ցավով, մի ուրիշն <...>
Գնացողի հոգուն աստված ողորմի,
Իսկ մընացողը դեռ պետք է ապրի,
<. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .>
<. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .>

<II>


«Ապրել» մի բառ է, մի անուն է լոկ,
Եվ մինչև այսօր դեռ ոչ մի խելոք
Չըկարողացավ հասկանալ ու մեզ
50 Այս հանելուկը պարզել հայտնապես-
_____________
23-30 Այնպես դյուր էր գալիս նա այնժամ-
Որ ես կուզեի ամբողջ աշխարքը
Լիներ հարատև, դառնար մի մեծ սուգ.
Իսկ տարակուսած իմ բարեկամներս
Իրար ետևից գալիս էին ներս,
Մոտենում էին ցավելով նրանք,
Եվ խոսում էին ինձ մխիթարանք.
43 Աստված ողորմի գնացողի հոգուն,
47 ա «Ապրել աշխարքում»-միմիայն երկու խոսք.
բ «Ապրել աշխարքում»-մի խոսք է լոկ
48 Եվ մինչև այսօր և ոչ մի խելոք