«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/397»–ի խմբագրումների տարբերություն
քբ |
|||
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Սրբագրված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
— Սրա հեռանալն ինձ շփոթեց. բայց պետք է օգնել,__ |
— Սրա հեռանալն ինձ շփոթեց. բայց պետք է օգնել,__ |
||
ասացի ես և բարձրացա նստարանը, որպեսզի քրոջ |
ասացի ես և բարձրացա նստարանը, որպեսզի քրոջ կապո- |
||
ցը դարակից իջեցնեմ. |
ցը դարակից իջեցնեմ. |
||
Բայց ինչ կապոց. երկար ու լայն մի տոպրակ էր |
Բայց ինչ կապոց. երկար ու լայն մի տոպրակ էր դա, |
||
կապարի ծանրությամբ, քաշում էի, քաշում և չէր շարժվում |
կապարի ծանրությամբ, քաշում էի, քաշում և չէր շարժվում |
||
տեղից։ |
տեղից։ |
||
Տող 19. | Տող 19. | ||
րը, իրենց իրեղեններով, որոնց և մոտեցրի մեր քրոջ |
րը, իրենց իրեղեններով, որոնց և մոտեցրի մեր քրոջ |
||
գույքը։ |
գույքը։ |
||
Պլատֆորմը, սակայն, այնպիսի դիրք ուներ, որ կառքե¬ |
|||
րը նրան չէին կարող մոտենալ։ Ես սպասում էի թե ահա, |
րը նրան չէին կարող մոտենալ։ Ես սպասում էի թե ահա, |
||
ուր որ է, կգա մի բեռնակիր, որին և կհանձնեի բերածս ծան- |
ուր որ է, կգա մի բեռնակիր, որին և կհանձնեի բերածս ծան- |
||
Տող 26. | Տող 26. | ||
վերջին անգամ էլ կուշտ նայեմ գեղեցիկ քրոջը, բնության |
վերջին անգամ էլ կուշտ նայեմ գեղեցիկ քրոջը, բնության |
||
այն հրաշակերտին, որ բոլորովին անգիտակ յուր գեղեցկու¬ |
այն հրաշակերտին, որ բոլորովին անգիտակ յուր գեղեցկու¬ |
||
թյան զորությանը, կանգնած էր մյուսների հետ իբրև մի |
թյան զորությանը, կանգնած էր մյուսների հետ իբրև մի ան¬ |
||
տեր ու խղճուկ արարած... |
տեր ու խղճուկ արարած...: Եվ սակայն հենց այստեղ, կա- |
||
թոլիկության ստրուկ այդ խմբի մեջ, ես առաջին անգամ նը- |
թոլիկության ստրուկ այդ խմբի մեջ, ես առաջին անգամ նը- |
||
րան ճանաչեցի լավապես։ Մի կին, որ յուր հետ քարշ է տալիս |
րան ճանաչեցի լավապես։ Մի կին, որ յուր հետ քարշ է տալիս |
||
Տող 34. | Տող 34. | ||
պչրող և ոչ էլ բնությունից իրեն տված հարստության արժեքը |
պչրող և ոչ էլ բնությունից իրեն տված հարստության արժեքը |
||
գիտցող էակ: |
գիտցող էակ: |
||
300 |
18:33, 13 Հունիսի 2019-ի տարբերակ
— Սրա հեռանալն ինձ շփոթեց. բայց պետք է օգնել,__ ասացի ես և բարձրացա նստարանը, որպեսզի քրոջ կապո- ցը դարակից իջեցնեմ. Բայց ինչ կապոց. երկար ու լայն մի տոպրակ էր դա, կապարի ծանրությամբ, քաշում էի, քաշում և չէր շարժվում տեղից։ — Թողեք, խնդրեմ, ես ինքս կառնեմ,— ասում էր գթու- թյան քույրը։ Բայց ես մի կերպ վար իջեցրի ծանրոցը, որ երևի յուր մեջ պարունակում էր գթության քրոջ բոլոր շար¬ ժական գույքը։ Գնացքը կանգ առավ։ Բայց ինչպես շատ կայարաննե¬ րում, նույնպես և այստեղ ոչ մի բեռնակիր ներս չեկավ իրե- ղենները դուրս հանելու։ Ստիպված էի ծառայությունս շարու¬ նակել, որովհետև քույրը ինքն էր կամենում դուրս հանել այդ կոշտ ծանրոցը, որ անկարելի էր թույլատրել։ Այսուամենայ- նիվ, մինչև որ տոպրակը հանեցի վագոնից և հասցրի պլատ¬ ֆորմը, հոգիս դուրս եկավ։ Այստեղ էին արդեն գթության քրոջ ուրիշ ընկերուհինե¬ րը, իրենց իրեղեններով, որոնց և մոտեցրի մեր քրոջ գույքը։ Պլատֆորմը, սակայն, այնպիսի դիրք ուներ, որ կառքե¬ րը նրան չէին կարող մոտենալ։ Ես սպասում էի թե ահա, ուր որ է, կգա մի բեռնակիր, որին և կհանձնեի բերածս ծան- րոցը։ Այդ պատճառով կանգնած սպասում էի և միևնույն Ժամանակ, օգուտ քաղում այդ վայրկյաններից, որպեսզի մի վերջին անգամ էլ կուշտ նայեմ գեղեցիկ քրոջը, բնության այն հրաշակերտին, որ բոլորովին անգիտակ յուր գեղեցկու¬ թյան զորությանը, կանգնած էր մյուսների հետ իբրև մի ան¬ տեր ու խղճուկ արարած...: Եվ սակայն հենց այստեղ, կա- թոլիկության ստրուկ այդ խմբի մեջ, ես առաջին անգամ նը- րան ճանաչեցի լավապես։ Մի կին, որ յուր հետ քարշ է տալիս կոշտ կտավից կարած, գռեհիկ տեսքով և միայն մշակի ուսին վայել այդպիսի մի տոպրակ, նա չէ կարող լինել ոչ կոկետ, ոչ պչրող և ոչ էլ բնությունից իրեն տված հարստության արժեքը գիտցող էակ: