«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/590»–ի խմբագրումների տարբերություն
Pywikibot touch edit |
No edit summary |
||
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
- Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,- ընդհատեց տվողը։ |
|||
- Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկավարի կարթամ է՛,-հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թամասուկավարի կարդալ։ |
|||
Տող 9. | Տող 9. | ||
Թուրքաքամակ դսեղեցի<ref>Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց ''մարդասպան'' էլ են ասում։</ref> Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է. |
Թուրքաքամակ դսեղեցի<ref>Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց ''մարդասպան'' էլ են ասում։</ref> Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է. |
||
- Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։ |
|||
Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում. |
Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում. |
||
- Ի՞նչ ես ուզում, այ տղա։ |
|||
- Քե՛զ հետ չեմ, աղա։ |
|||
- Բա ո՞ւմ հետ ես։ |
|||
- Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։ |
|||
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում. |
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում. |
||
- Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։ |
|||
- Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով. |
|||
- Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։ |
|||
<center>***</center> |
<center>***</center> |
||
Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ |
Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ իմանում- այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ Գյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու. |
12:00, 27 Հունիսի 2019-ի տարբերակ
- Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,- ընդհատեց տվողը։
- Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկավարի կարթամ է՛,-հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թամասուկավարի կարդալ։
Թուրքաքամակ դսեղեցի[1] Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է.
- Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։
Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում.
- Ի՞նչ ես ուզում, այ տղա։
- Քե՛զ հետ չեմ, աղա։
- Բա ո՞ւմ հետ ես։
- Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում.
- Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։
- Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով.
- Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։
Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ իմանում- այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ Գյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.
- ↑ Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։