«Էջ:Muratsan, vol. 6.djvu/5»–ի խմբագրումների տարբերություն
No edit summary |
No edit summary |
||
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 3. | Տող 3. | ||
{{Կենտրոն|'''ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐ'''}} |
{{Կենտրոն|'''ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐ'''}} |
||
Ջալալ իշխանի պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ կամարակապ առաստաղով, նեղ և սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են |
Ջալալ իշխանի պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ կամարակապ առաստաղով, նեղ և սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են գույնգգույն ապակիներով: Սրահն ունի երկու հակադիր սրակամար դռներ: Պատերի մոտ դրված են հնատարազ աթոռներ ու բազմոցներ. վերջինները ծածկված են մետաքսով: Սրահի հատակը ծածկված է գորգերով: |
||
գույնգգույն ապակիներով: Սրահն ունի երկու հակադիր սրակամար դռներ: |
|||
Պատերի մոտ դրված են հնատարազ աթոռներ ու բազմոցներ. վերջինները ծածկված են մետաքսով: Սրահի հատակը ծածկված է գորգերով: |
|||
{{Պիես| |
|||
{{Կենտրոն|'''ՏԵՍԻԼ Ա'''}} |
{{Կենտրոն|'''ՏԵՍԻԼ Ա'''}} |
||
{{Կենտրոն|'''Ասպրամ և Սուրիկ'''}} |
{{Կենտրոն|'''Ասպրամ և Սուրիկ'''}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
նման են մտածում. գլուխները խրում են ձյունի մեջ և |
նման են մտածում. գլուխները խրում են ձյունի մեջ և |
||
կարծում են թե՝ որսորդի աչքերից ծածկվեցին։ |
կարծում են թե՝ որսորդի աչքերից ծածկվեցին։ |
||
ԱՍՊՐԱՄ.— էհ, ի՞նչ անենք։ Կինը հո փասյանից ավելի չի |
ԱՍՊՐԱՄ.— +էհ, ի՞նչ անենք։ Կինը հո փասյանից ավելի չի |
||
կարող մտածել։ |
կարող մտածել։ |
||
}} |
18:37, 27 Նոյեմբերի 2019-ի տարբերակ
ԱՐԱՐՎԱԾ ԱՌԱՋԻՆ
ԱՌԱՋԻՆ ՊԱՏԿԵՐ
Ջալալ իշխանի պալատում սրբատաշ քարերից շինված մի սրահ կամարակապ առաստաղով, նեղ և սրածայր պատուհաններով, որոնք ագուցած են գույնգգույն ապակիներով: Սրահն ունի երկու հակադիր սրակամար դռներ: Պատերի մոտ դրված են հնատարազ աթոռներ ու բազմոցներ. վերջինները ծածկված են մետաքսով: Սրահի հատակը ծածկված է գորգերով:
ՏԵՍԻԼ Ա
Ասպրամ և Սուրիկ
ԱՍՊՐԱՄ.— Ինչո՞ւ համար ես հետաքրքրվում, Սուրիկ։
ՍՈԻՐԻԿ.— Նրա համար, որ դու սովորութուն չունիս օրիորդ
Ռուզանի կացարանը հաճախելու, իսկ վերջին օրերս բոլոր ժամանակդ այս սրահներումն են անցնում։
ԱՍՊՐԱՄ. — Այդ դու արդեն նկատե՞լ ես։
ՍՈԻՐԻԿ.— Ոչ միայն ես, այլև պալատի ծառաները:
ԱՍՊՐԱՄ.— Օ՛, այդ լավ չէ։ Ես չէի կամենալ, որ իմ քայլերը
ուրիշները դիտեին։
ՍՈԻՐԻԿ.— Գիտե՞ս, Ասպրամ, փասյաններն էլ ճիշտ քեզ
նման են մտածում. գլուխները խրում են ձյունի մեջ և
կարծում են թե՝ որսորդի աչքերից ծածկվեցին։
ԱՍՊՐԱՄ.— էհ, ի՞նչ անենք։ Կինը հո փասյանից ավելի չի
կարող մտածել։