«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/36»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + ) |
|||
| Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
Օդը բուրմունք է ծաղկանց. |
|||
Հովիվ Ալեքն |
Հովիվ Ալեքն այն սարերում |
||
Է մեծացել, միշտ ոչխարում: |
|||
Յուր |
Յուր սիրելի շների հետ |
||
Դեպի լանջերն խոտավետ |
|||
Ամեն |
Ամեն աստծո առավոտ |
||
Ոչխարը տանում է արոտ. |
|||
Իրիկները մութն ընկնելիս |
|||
Բերում, ուրթումն արխաջ տալիս, |
|||
Նստում իրանց պարզ վրանում |
|||
Ու |
Ու ղովտիցը շհուն հանում, |
||
Ածում, |
Ածում, կանչում, զվարճանում, |
||
Մինչև հոգնում է քունը տանում: |
|||
Նա բարի է , խոնարհ և հեզ |
|||
Իրան անմեղ գառների պես, |
|||
Բայց և ահա այսօր |
|||
Ո այց ե. ■. ահա այսօո 100 Հրացս՚նն առավ ու գնաց, որ |
|||
Հրացանն առավ ու գնաց, որ |
|||
Ղաչաղ թուրքին անե |
Ղաչաղ թուրքին անե հարցում ― |
||
Ի՞նչ է շինում այդ սարերում: |
|||
VI |
|||
Վերջալույսի վառ շողերր Կանաչ լերանց այն կողերր Ոսկեզօծել են, և կիզում, Ո արի գիշերն են ասում։ Այս ժամերին այն սարերում, Երբ տավարը կիթ են բերում ձ֊արայ հրոց է միշտ լինում. 110 Սակայն այսօր թուրքի բինում, Որ մարդկանցից էլ դատարկ է, Ուրիշ աղմուկ, աղաղակ է. Շուն չէ հաչում, կով բառանչում, Կանայքն են միայն «հարա յ» կանչում։ |
|||
30 |
|||
VI |
|||
Վերջալույսի վառ շողերը |
|||
Կանաչ լերանց այն կողմերը |
|||
Ոսկեզօծել են , և կիզում, |
|||
Բարի գիշեր են ասում: |
|||
Այս ժամերին այն սարերում, |
|||
Երբ տավարը կիթ են բերում, |
|||
Հարայ հորոց է միշտ լինում. |
|||
Սակայն այսօր թուրքի բինում, |
|||
Որ մարդկանցից էլ դատարկ է, |
|||
Ուրիշ աղմուկ, աղաղակ է. |
|||
Շուն չէ հաչում, կով բառանչում |
|||
Կանայքն են միայն «հարա՜յ» կանչում: |
|||
| Ստորագիր (չի ներառվում) | Ստորագիր (չի ներառվում) | ||
| Տող 1. | Տող 1. | ||
<references/> |
|||
05:09, 31 Հոկտեմբերի 2009-ի տարբերակ
Օդը բուրմունք է ծաղկանց. Հովիվ Ալեքն այն սարերում Է մեծացել, միշտ ոչխարում: Յուր սիրելի շների հետ Դեպի լանջերն խոտավետ Ամեն աստծո առավոտ Ոչխարը տանում է արոտ. Իրիկները մութն ընկնելիս Բերում, ուրթումն արխաջ տալիս, Նստում իրանց պարզ վրանում Ու ղովտիցը շհուն հանում, Ածում, կանչում, զվարճանում, Մինչև հոգնում է քունը տանում: Նա բարի է , խոնարհ և հեզ Իրան անմեղ գառների պես, Բայց և ահա այսօր Հրացանն առավ ու գնաց, որ Ղաչաղ թուրքին անե հարցում ― Ի՞նչ է շինում այդ սարերում:
VI
Վերջալույսի վառ շողերը
Կանաչ լերանց այն կողմերը
Ոսկեզօծել են , և կիզում,
Բարի գիշեր են ասում:
Այս ժամերին այն սարերում,
Երբ տավարը կիթ են բերում,
Հարայ հորոց է միշտ լինում.
Սակայն այսօր թուրքի բինում,
Որ մարդկանցից էլ դատարկ է,
Ուրիշ աղմուկ, աղաղակ է.
Շուն չէ հաչում, կով բառանչում
Կանայքն են միայն «հարա՜յ» կանչում: