Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ3.djvu/77

ՀԱՏՎԱԾ ԵՐԿՐՈՐԴ

Մըթնեց։ Ծերունին լուռ չարչարանքով
110 Մի քանի կոճղեր ղրրեց կրրակին,
Նորից բարևեց իր երկրի կարգով
Ու բարի մաղթեց ջահել ղոնաղին։

Ու նրստոտեցինք իրար դեմ ու դեմ
Սաստությամբ վառվող կրակի շուրջր,
Մեր առջև ձորն էր թրշշում խավարչտին.
Մեր դեմը խաղում ձորերի շունչը։

Գիշերվան անքուն հավքերն են տըխուր
Ծըվում, ծըկլթում խավարի միջում,
«Որբն» է եղբորր կանչում ցավալուր,
120 Բուն է իր դաժան վայր կորնչում։

Ու ողջ միասին մի խորունկ թախիծ,
Մի մութ զարզանդ են գեշերին տալի...
Ահա տարածվեց հեռու ծրմակից
Եվ ձիգ ոռնոցր սովատանջ գիլի։

* * *

Ծանբր տրնքալով թեք րնկավ ծերր,
Երկար կոթավոր չիբուխը էըցրեց՛
Գիշերվա նըման կիտած նռթերր
Խուլ որոտալով էսպես հարցրրեց,
— Ի՞նչ կա քաղաքում, ղե պատմիր տես նեմ,
130 Իմանամ, ես էլ ուրիշին ասեմ.
Մեռնող֊ապրողից, թանգ ու էժանից,
Կամ նոր դուրս եկած գազեթից, բանից...
Երեք թագավոր, ասում են, իբրև,
Խելքս չի կտրում, որ էսպես լինի,
Խորհուրդ են արել, որ այսոլհետև
Իր թախտից զըրկվի» ով կռիվ անի։

71