«Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/590»–ի խմբագրումների տարբերություն
չ Բոտ ― Ավտոմատիկ տեքստի փոխարինում (- + ) |
|||
Էջի կարգավիճակ | Էջի կարգավիճակ | ||
- | + | Սրբագրված | |
Էջի մարմին (ներառվելու է). | Էջի մարմին (ներառվելու է). | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
Թոլրքաքամակ դսեղեցի* Ուհանես աղեն (զինվորական) Զալալօղլուցր դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջա– լալօղլեցի կանչում է. |
|||
<center>***</center> |
|||
Թուրքաքամակ դսեղեցի<ref>Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց ''մարդասպան'' էլ են ասում։</ref> Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է. |
|||
— Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։ |
— Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։ |
||
Տող 15. | Տող 19. | ||
— Բա ո՞ւմ հետ ես։ |
— Բա ո՞ւմ հետ ես։ |
||
— |
— Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։ |
||
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում |
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում. |
||
— Այ տղա, |
— Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։ |
||
— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել |
— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով. |
||
— |
— Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։ |
||
⚫ | |||
<center>***</center> |
|||
* Լոռու ծաղրածուները ամեն դյուզի մի ածականով կնքել են ժողռ վըրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։ |
|||
⚫ | |||
584 |
|||
Ստորագիր (չի ներառվում) | Ստորագիր (չի ներառվում) | ||
Տող 1. | Տող 1. | ||
<references/> |
03:08, 29 Նոյեմբերի 2009-ի տարբերակ
— Ինչ ես կարթըմ տիրացու, ահրըմ էս թամասուկ ա,— ընդհատեց տվողը։
— Հեր օխնած, դե ասա՛ թամասուկ ա որ թամասուկավարի կարթամ է՛,— հանդիմանեց տիրացուն և սկսեց թամասուկավարի կարդալ։
Թուրքաքամակ դսեղեցի[1] Ուհանես աղեն (զինվորական) Ջալալօղլուցը դուրս գալիս ետևիցը մի սապնասիրուն ջալալօղլեցի կանչում է.
— Ուհանե՛ս աղա, Ուհանե՛ս աղա։
Ուհանես աղեն ձին կանգնեցնում է ու հարցնում.
— Ի՞նչ ես ուզում, այ տղա։
— Քե՛զ հետ չեմ, աղա։
— Բա ո՞ւմ հետ ես։
— Ա-նց Ուհանես աղին եմ կանչում։
Դսեղեցի Ուհանես աղեն յուր մոտ է կանչում Ա-նց Ուհանես աղին ու հարցնում.
— Այ տղա, դուն ի՞նչ աղա ես։
— Ոչինչ աղա, դե էնպես ասում են էլի։ Այս լսելով մտրակը քաշում է, սկսում ծեծել Ա-նց Ուհանես աղին՝ ասելով.
— Տո հարամզադա, ես գնամ կռվումը դոշս կարմիր գուլլին դեմ անեմ, դուն ձեռները ջեբումդ ման գաս, ու՝ համ ես, Ուհանես աղա, համ դո՞ւն։
Մի ագռավակեր կուրթանեցի գնում է Դսեղ, ճանապարհին թամբը տակիցր կորցնում է և չէ իմանում— այնքան է մտքի ծովն ընկած լինում։ Գյուղը գնալով հայտնում է, թե ինքը մի հնարագետ ուստա մարդ է՝ եկած հատկապես Կալքարիցը մեղր հանելու.
- ↑ Լոռու ծաղրածուները ամեն գյուղի մի ածականով կնքել են ժողովրդի ոգուն հարմար, դսեղցոց մարդասպան էլ են ասում։