զեցիկ կերպով պահված արձանագրություններով, որոնք առաջ կառուցված շինությունների պատերի վրա>ւ նակակից սերունդների մեջ մեծ վիհ էր կասմվել լցված
ինչպես ֊,ա/տեի է. գրված է 1840—1842 թվականներին։
Աչդ վեպի մեջ Անին բավական մեծ տեղ ունի բռնած ^ա19> ինչպես երևում է, Աբովյանցը չէր տեսեք ավերակ մայրաքաղաքը և մենք իզուր պիտի որոնենք «Վերք հա–
թյունր, Իրա փոխարեն Աբովյանցը տալիս է սեզ վւակօւ
հերոս ը կարդալ չգիտեր և գերիների թվում եղած հալ քահանան է պատմում նրան թե ինչ է եղեչ Անին ինչոէ աէսպիսի դրության սեք է ընկել։ Աղասին լսում է, որ հով
իր բնական խե/քով հասկանում է Որ այդպիսի բան չէր կարոդ քինել, որ անեծքով այդպիսի մի ահագին քաղաք չէր կործանվիէ Եվ նա վճռում է շենացնել Անին բնակեցնել
րոլթյա1 շղթաներից։ Հիշո՛ւմ եք, թե ինչ ղաոն գանգատնեք է դուրս բերում հերոսի բերանից ամբոխի այդ քարային
«Ասենք թե տգետ խաքխը կսպես բանը չսել, ասում յ*.
1 06օր»ա« տոտսոետ թ3(։օք<3.308 8 ^քււշթշսօւ՚օ, 7 V
