- 219 -
քՀուղաբկաւոբութեան Հանդէսին ներ^ կայ եղողներուն մէքլ գէ որդէն աւելէ աը^ խուր մարգ մր չկար • ամենէն վերքբ բաժ^ Նուեցաւ գեբեղմաննոցէն ե բոլոր օրը ան^ ճաշակ կու լար դառնապէս * ՝ Հովսեփին թաղմանէն երկու օր եպքը ք էսղդականներն անոր ունեցածն ու չունել ցածը րաժնեցէն մէքեբնին . որուն մպքէն կ՚անցնէր որ խեղճ գէորդէն ալ գոն է պըղ֊ աէ մաս մը Հանեն • առէն ամէնքն իրենց մասերնէն ք էւ Գէորգէն ե. ոլ էրենց քոաիա առնելու. մասն Հանեց մէկը• մէքաեղը Տ&աց աղան էւ. Էրեն ուրէլ ապաւէն չէր .յու֊ սար գանալ ք րաց անկէց որ ղթռչուննե֊ ՐԸ Կ(Լ կերակրէ Լ էնքն է Հայր որրոց էւ այրեաց է Վերտին *դքոյն մը աուաւ այն աանն ուր էր առպքինութիւններն իր Հա^ սակին Հեա աճեր էին » ուր այնպիսի աէր մը դա եր էր՝ որուն յիշաաակը միայն իրեն մեծ ժառանգութիւն կը սեպէր , ե մէկէն եկեղեցին վագեց ք և իր կրկին որրութիւ^ նը \Լսաուծոլ դիմաց աարածելէն ե իր/սր* նամակալութիւնը պաղաաելէն վերքբ աւալ, գեր է ցէն գնաց ու յայանեց անոր իր խեգ, ճութիէնը է Այօ առաքինի Հովիւն երկայն րարակ Հարցմունքներ ըրաւ անոր ե ան^ ձամբ ալ իմացաւ գէորգին առաքինական սկղրուԴքքները . իմացուց իրեն գէորգ թէ չէլրնար կենալ այն գիւղաքաղաքին մէքէ9 ուր ամենայն ինչ^ ցաւագին յիշաաակներ մի աքը կը բերէին է ե իրեն Հայրական օգ֊
□ւցւէւշտճ ԵV
