Էջ:Թումանյանի ԵԺ 4հատորով-4.djvu/34

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված է

Սա տաղանդ է, հրճվանքով վկայում է հովանավոր ոգին

— 0', դու էլ ես խենթ, դու էլ ես հիմար, դու էլ չես հասկանամ… :

Սակայն ոմանք արդեն շշնջում են– «Մե՜նք… մենք նրան չենք տեսել… մենք այծեր չէինք ասում… մենք… կայծեր էինք ասում…»։

Գալֆասյան իր մեծախորհուրդ ճանապարհի այս կետին է հասել։