‹ՀԵՆՐԻԿ ՍԵՆԿԵՎԻՉԻ ՄԱՍԻՆ> (էջ. 277)
Ասված Է 1916 թ. դեկտեմբերի 22-իմ լեհ նշանավոր գրող Հենրիկ Սենկևիչի հիշատակին Թիֆլիսի լեհական գաղութի կազմակերպած ցերեկույթին, Արտիստական Ընկերության թատրոնի դահլիճում։ Ելույթ են ունենում Ի. Վիխովսկին (ռուսերեն և լեհերեն), պրոֆ. Դուբրովսկին և Ալ. Օիրվանզաղեն։
Միաժամանակ Հայ գրողների ընկերության անունից Հեն. Սենկևիչի արձանի վրա Թ-ը գնամ է դափնե պսակ՝ ժապավենին մակագրված «Հենրիկ Սենկևիչին, Հայ Գրողների Ընկերությունից»։
Տպագրվել է Հթ, 1916, դեկտեմբերի 25, № 282:
1917
ԽՈՍՔ.ՍԿԱՆԱԿ,ԲԱՆԱՍՏԵՂՆԵՐԻՆ (Էջ 278)
Տպագրվել Է Հթ, 1917, հունվարի 13, № 8:
Թ-ի այս .խոսքս ասված Է 1916թ. դեկտեմբերի 30-ին Հայ Գրողների Կովկասյան Ըսկերության երեկույթի Հ․Սուրխաթյանի կարդացած՝ «Ռուսահայ նորագույն բանաստեղծությունը» թեմայով դասախոաււթյունից հետո։
1. «Ազգային երգարան հայոց», աշխատասիրեաց Գամառ-Քաթիպա, Սանկտ-Պետերբուրգ, 1856:
2. Հովհաննես Հովհաննիսյան «Քանաստեղծաթյուններ», Մոսկվա, 1887:
3. Վահան Տերյան, «Մթնշաղի անուրջներ», Թիֆլիս, 1808:
4. Խոսքն այդ ժամանակ Արևմտյան Հայաստանում տեղի ունեցող հայկական կոտորածների մասին Է։
ՀԱԿԱՅԻ ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆԸ (Էջ 280)
Տպագրվել Է Հթ, 1917, մարտի 7, № 49:
Былины, Ленинград, 1957, Էջ 64:
ՎԵՐՋԻՆ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈԻՆԸ (Էջ 284)
Գրել Է Ալ. Ծատուրյանի մահվան առթիվ
Տպագրվել Է Հթ, 1917, ապրիլի 9, № 71:
1. «Մծիրի» պոեմից բերված այս հատվածը որոշ չափով տարբերվում Է Թումանյանի հայտնի թարգմանության համապատասխան տողերից։ Հավանաբար, այս տողերի թարգմանությանը Թամանյանը նորից Է անդրադարձել սույն աղվածը գրելիս։
