196
Մին էլ միասին հանկարծ կորանում
198-199 Թափով գետինը դոփում.
Օճորքը դողում ու հող է թափում։
209-259 տողերը ջնջված են։ 290
տողից աոաջ (գլուխ VIII) ավելացրել է՝ «Այն Լոռու ձորն է. ուր հան < դիպակաց>։ Ըստ երևույթին, մտադիր է եղել այս գլուխն սկսել այղ տողով (այդպես է սկսվում նաև առաջին տարբերակի VIII գլուխը) :
269
ա Լոռու էն ահեղ ձորում այս գիշեր
բ էն Լոռու ահեղ ձորում այս գիշեր 261
Մենակ է Սաքոն ու չունի ընկեր։ 267
Հայտնվում են միշտ մենակ տըղերանց… 269
Երբ նայում է մարդ քարափի գլխից 272
Ու մարդկանց նման խնջույք են սարքում,
275- 277 Քանի՜սն են տեսել, քանիսն են պատմել…
Ու վաղուց֊վաղուց անցած օրերից,
[Նորա] մանկության երեկոներից, 279
Ետ եկան վաղուց մոռացված ձայներ.
280-281 տողերը ջնջված են։ 282
[Ետ եկան նորից] ու ականջին 296
Ու խոլ պատկերներ, տգեղ, այլանդակ, 300
Դանդաղ <1 անընթ.> ըստվերների պես, 310
Թե թեթև հողմից տերևն էր դողում, 314
տողից հետո՝
Կանգնեց ու լռեց։ Լսեցիր <1 անընթ.> 315
Ո՞վ հող թափեց բուխուրակից… 316
Ո՞վ է նայում լիսածակից… 317
Ինչ է այնպես չար ծիծաղում. 318
տողը ջնջված է։ 319
Ո՞վ էր կտրից անցավ թեթև 320
Շունչ է քաշում դըռան ետև…
321-323 տողերի փոխարեն՝