Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ4.djvu/532

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
170—172 Երկիրը պագի, խոնարհ ողջունի,
Խոնարհի մինչև հատակն աղյուսի,
Խոնարհի մինչև էն գետինը ցած
178, 211 Նըստեցրել է ցած, ներքևի ծայրին։
275 — Ո՜վ դու ծերունի, Իլիա Մուրոմցի,
332 Որոտաց ուժգին իր հընչուն ձայնով.
352 էն լայն ու ազատ տարածության մեջ.