Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/217

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Աղջիկների դուրս քաշելն ու տանջելը. 9817, Հաջի Բաբա I, 13818։

Մարդկանց խեղանդամ էն անում, պռոշ, լեզու, քիթ, կուռը կտրում։ 9920։

Ժողովրդի մարդը պատմում է իրենց դրությունը, հոգևորականն՝ իրենց 124 և այլն 12821. Հաջի Բաբա. I, 17022։

Հայաստան աշխարհքը շատ վախտ էր նեղության, ավերման տակ ընկել և այլն, 18523, հայերին սպառնում են, որ ռսից ձեռ քաշեն։

Անօրեն պարսիկք ու թուրքերը օրը ցերեկով վրա են տալիս, թալանում, սպանում, գերում և այլն։ 19125՛.

քաղ առանէին զըմոլորեալս անապատի.

Դիւան հայոց պատմ<ութեան>, Դ. Ղուկ<աս> կաթ<ողիկոս> էջ 717-19:

Հայոց եպիսկոպոսներին փակում են, որ կոտորեն, սովամահ <անեն> (իբրև դատաստան), տանջանք, իսկ կաթողիկոսին ծեծում կամ սպառնում խեղդել, որ ռուսներին համակրում է։ Հայոց կաթ<ողիկոսություն>, Երիցյան։ Ա. 181. և 227։ [Պարտք] փող էին պահանջում շարունակ. 185 և ա յլն24։

Նույն պատմ<ությունը> Հաջի Բաբայի մեջ, Մորիերի, I, 170 (Հասան Խանը), Սարդարն ու դահճապետը կարծես թե և այլն (Հասան Խանի մասին է խոսքը)26։