Jump to content

Էջ:Կոտրած հայելիին ընդմէջէն, Թորոս Թորանեան.djvu/135

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Ինչ կ՚ըսէք, ի՛նչ կ՚ըսէք, մենք բոլորս ալ ճամբորդ ենք. միւս կողմը բան մը տանիլ կարելի չէ, միթէ ձեզի չ՞եմ հաւատար: Յետոյ, մեր հայ հայրենակիցներէն էք, չէ՞. ո՜հ ի՜նչ կ՚ըսէք:

Գնաց, մանրեց դրամը եւ եկաւ:

Մենք դուրս ելանք բարեւի պէս բացուած վաճառատունէն Սիրոյշէն առաջ ուրախանալով:

ԵՐԿՈՒ ԱՂՋԻԿ

Երկու նորահարս աղջիկներ են: Իրենց տասնվեցին մէջ: Գլուխ գլխի կը խօսին: Ինծի կը թուի թէ մտերմիկ է իրենց խօսակցութիւնը: Հին օրերուն, մեր մայրերը, այդ տարիքին իրենց երկրորդ երախան կը դիեցնէին:

Երկուքն ալ դպրոցական:

—Այվազովսքիի մասին նոր գիրք մը կարդացի, Հայաստան տպուած:

—Ո՞վ է այդ Այվազովսքին. ռո՞ւս է:

—Հայ է: Այն ալ լա՛ւ հայ, որ սերտ կապեր ունեցած է բազմաթիւ ռուս մտաւորականներու հետ:

—Գրո՞ղ է:

—Ի՜նչ կ՚ըսես, աղջի՛կ, ծովանկարի՛չ, մենք մեր տան մէջ ունինք իր մէկ ծովանկարը, վերատպութիւն անշուշտ. ուղղակի հաճելի է դիտել այդ նկարը: Հայրս միշտ կը խօսէր Այվազովսքիի մասին, բայց ես այնքան չէի ըմբռներ իր մեծութիւնը. տեսնես, որքա՜ն սիրուած մարդ եղած է. ծանօթ եղած է Տոսթոյեւսքիին, Պուշկինին: Այդ մեծութիւններու հետ միտքեր կիսած է փոթորիկներ նկարող այս հայը:

—Մաքսիներուն ալ մոտան անցաւ: Կ՚երեւի դուն մոտայի չես հետեւիր, հը՞, թէ ոչ հայրդ չի ձգեր: Հին գլուխ ըլլալու է:

—Ո՜չ, հին գլուխ չէ: Ես ալ չափազանցութիւններ չեմ սիրեր: Դու անպայման կարդա՛ Այվազովսքիի կեանքը, շատ գոհ պիտի մնաս:

—Հայերէն կարդալու -ժամանակ չունիմ. կը հաւնի՞ս սա նորաձեւ կօշիկս: Հայրս տարեդարձիս առիթով նուէր ըրաւ ինծի:

—Հա՜, այս երկարաճիտ կօշիկները մոտս են: Ես ալ ունիմ, բայց այսօր չուզեցի հագնիլ: