Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/122

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Սա նախ յառաջագոյն դաշնաւոր եղեալ Աժդահակայ, որ ՚ի Մարաց էր, տայ նմա զքոյր իւր Տիգրանուհի կնութեան, ընձիւք խնդրելով զնա Աժդահակայ։ Քանզի ասէր․ կա՛մ ՚ի ձեռն այսպիսւոյ մերձաւորութեան սէր հաստատուն առ Տիգրան ունել, կամ դիւրաւ այսպէս դաւաճանել զնա ՚ի սպանումն։ Զի էր նմա խէթ կամաց իւրոց, մարգարէութիւն իմն յոչ կամաց լեալ նմա առաջիկայ դիպուածն իւր։

ԻԵ․ Վասն երկիւղի կասկածանացն Աժդահակայ ի միաբանութենէ սիրոյն Կիւրոսի եւ Տիգրանայ։

Բայց էր նիւթ այսպիսւոյ խոհականութեան դաշնաւորութիւն մտերմութեանն՝ որ ՚ի Կիւրոսէ առ Տիգրան․ յորմէ բազում անգամ և ախտ քնոյ ՚ի բաց փախուցեալ լինէր յԱժդահակայ յիշատակաւս այսուիկ․ և խորհրդակցաց իւրոց անդուլ առնէր հարցումն վասն