ԿԱԿՈՒԼԻ- (քհոախ) Ղո՞կ՚թ.: Գթա՞ք… (Վ.եո թխելով) Վա', յի*
ձիր հոքո՚ւն մեռնիմ… Ա՛յ հրաշկ… Իժում էտ վո՞ւնց էլավ, վո՞ւնց գրթ֊ նըվեցավ,
ՇՈՒՇԱՆ- Ա՛յ, ճամփին կոսե, ԿԱԿՈՒԼԻ- Սա գթավ, սա՞… ՇՈՒՇԱՆ- Հա՛, հա՛…
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Փաթաթվելով Գիէ՚պին) Չա՛րդ տանիմ յի՛ս, Գիքո ջան. արա լոթին դուն իս հիմի, ա՛յ. հոքումս նստեցնիմ քիզ հորեսի դենը, իմ հերն իս դուն հիմի…
ԳԻՔՈ- Իմ տարսը դառնաս, վո՚ւրթի,
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Շտապով և ցաձ«>) Սաղ ըլիս, Գիքո ջան… (Րարձո) Դե՛, վի' կաց, էլ մի' ուշացնի… հը՜մ, Արոլթին, (Կրծքին խփելով) տես֊ նինք հիմի՝ ի՞նչ իս ասում, ի՞նչ իս էլի մոգոնոլմ… (Գիքոյի թևից բռնելով) Արա՛, Գիքո ջան, հը՚ա…
ՇՈՒՇԱՆ— Ա՛խ, ա՚ստոլձ, ա՚ստուձ,
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Շուշանին) Դարդ մի' անի, դեղի ջան, աստոլձ օղոր֊ մա՛} է,
ՇՈՒՇԱՆ- Գնացե՛ք, շտապեցե՚ք, վոլնչիչ չանին Պեպոյիս, ԿԱԿՈՒԼԻ- (Վեր քաշելով Գի*՜ոյի11) Հա՛, հե՛ր օխն ած, մ ի՞ խած
իս էտի,
ԳԻՔՈ- (վեր կենալով) Ա՛յ, գնա՛նք, գնա՛նք… (Պատրաստվում է քթախոտ քաշելու) Տեսնիմ թե վո՞ւնց է հաշա ուտում հիմի,
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Տեոքխց {պելով քթախոտի «ուփյ) $„', արի ճա՛մփին
քաշե, է՛լի, վա՚է
Թ1փց թոքւսւծ շտապով տանում է:
ԳԻՔՈ- (Գնալով) Ո՚ւհ, ո\հ, ո՚ւհ…
ԿԱԿՈՒԼԻ— (Փաթաթվելով) Էլ զահթոլղըթի չիմ ասի, քի մատաղ, Գիքո ջան։
Գարս են դն»«է դիմացի դոնից
տյաիւ
Շ(1ՒՇԱՆ, Տե«ս ԿԵԿէՈ ՇՈՒՇԱՆ- (Մենակ, կանգնած) Տա՛րար ի՞նչ իս ուղում միղմեն, ա՚ստուձ, ի՞նչ գեթ ունիմ քի մոդ։ Ջեր աճկս հանեցիր, մարթուս խլեցիր, իժում ախչկաս բախտը քար ու քանդ արիբ, հիմի Էլ ի՞նչ իս պատրաստում /■մ սիվ ու մութ օրի համա։ Խզձա', ա'*ա*ւձ խղճա՛, վունչիչ չիմ ուղում
