ՊԵՊՈ— Իմ բարիշիլը ինչի՛ս, է հարկավուր, ա՛ղա Արութին. ղուն մինձ մարթ, յիս մե խիղճ օղորմելի, ղուն հարուստ, յիս ախկատ… (Հեդնորեն) Վա՛խենում իս, ւԼուր իմ մագիեր քիզ չգրգին բիրթր'՛ թե՞ ճռնիրդ ղողում է ինձմեն,
ԱՐՈՒԹԻՆ- Տո', յիս ուզում իմ քիզ լավոլթին անի,
ՊԵՊՈ— ի՛նչ ձեռնեմետ էկավ, խո ա՛րիր, փուղ էիր պարտ՝ հաշա կերար, էկա տունդ՝ խնդրելու, տանետ դուս արիր, վիրշը բիրթն էլ իս ղրգիւ տալի, ուրիշ ի՛նչ լավոլթին պիտի դուս գա ձեռնեմետ, ա՛ղա Արու֊ թի՛ն։ էկիլ իս վոլր մա՛սխարա գցիս ի՜նձ։ Հերի՛ք է, հե՛րիք, պարուն… Գնա', գնա՛, աստձուն փա՛ռք տոլ, վուր իմ տանն իս ու իմ օճըռքի տակն իս գթնըվում, թե չէ էս էրած սրտիս վրա էլ սաղ չէիր պրծնի իմ ձեռնե-մեն… Միտտ է՞… խո մի՚տտ է՝ ինչ հանգի դուս արիր ինձ քոլ տանե֊ մեն… էն արարմունքը քի՛զ կու սազ գէր , քի՛զ, ա՛ղա Արոլթին։ Ցիս քիզ խնդրում իմ, համեցեք գնա՛, ջափա քաշե, վի' կաց, հորես կու տանին ինձ, էլ վուխտ չկա, ուզում ի մ մորս ու քվիրս բարովիմ։
ԱՐՈԻԹԻՆ- Տո՛, էդ բանը իմ ձե՚ռին չէ՛, էլ չդրգիլ աամ քիզ բիրթր, ուրիշ ի՞նչ իս ուզում։ (ՊԵՊՈՆ զարմացած նայում Լ, իսկ դւ՝ս] «յ լսվում է
ԿԱԿՈԻԼՈԻ ձայնը) էկա՞վ,
Տեսիլ ԺԳ
ՆՐԱՆՔ, ԳԻՔ11, ԿԱԿՈԻԼԻ
ԳԻ,ՔՈ- (Դիմացի դռանը, Կակուլան) Կոբիլ ին, կորիլ. օչով չկան, ԿԱԿՈԻԼԻ— (Նեոս դալով, Գիքոյին) Տո՛, ա՜յ Պեպոն, ի՞նչ իս ասում, ԱՐՈՒԹԻՆ- (Տեսնելով Կակուլան, առանձին) է՛լի էս պաժարնֆն, ԳԻՔՈ- (ներս դալով) էս վո՞ւնց էկար, Պեպան, վ„լր չտեսա, (Արու-լփնին) Ա՛յ ա՛ղա Ար ութին, հիմի կու տա՛մ, (Մատնացույց անելով Պեսյո-յին) թե կոսե, է՛տ դուն, է՛ս սա,
ՊԵՊՈ- էս ի՞նչ խաբար է, չիմ իմանում,
ԿԱԿՈՒԼԻ- Վա', աղա Արութինի մոդ դուն իս խոսում ու մի՛զ իս
Հարցնո ւմ,
Գիքոն անցնում է քհմի ձախ կողմը ւ ՊԵՊՈ- Սրա ասածը խո ուփրո չիմ իմանում, (Հեգնորեն^ էկիլ է՝ րա՚ււիշինք կոսե,
ԿԱԿՈՒԼԻ- (Ծադրելով) Հա".., (Հեդնո^ դլո,ի1 տալով ԱրՈլթինին) Բաս մե լավ շնորհակալութին անինք, 77
