էր Պապից» Մուշեղի վրա բարդած մհղադը բանքները այնքան համոզիչ &1ւ երեում Վարաղգաաոի՚ն, որ նա սպանել է տալիս քաք
սպարապետին և այդպիսով հայոց աշխարկ զրկվում է մի քոք զօրավարից, որ այ՛նքա՜ն յազթութիւններ էր տարել թշնամիների դէմ մղած պատերազմներում
որ յունական կուսակցութիւնը առանձին պատճառներ չուԱէր տիրելու Պապի սպանութեան առիթով, երեում է այս խոր հըբդակցութիձւից, որ աեզի ունեցալ հայ իշխանների մէչ, Մաւկչեզ սպարապետի գըլխաւորութեամբէ հարց եղաւ թէ պէտք է յոյներից վրէմխնդիր լինել թասդաւորի սպանութեան համար։ Եւ պատասխան տրվեց թէ պէտք չէ։ Յունական կուսակցութիւնը չէր
կարող պարսից հեթանոս թագաւորի աի/կցութիւնը խնդրեր իսկ իր սեվ.ա1ըսն միից ներով անկարող էր յոյների դէմ պայքար մղել։ Ուստի վճռվեց. «/Դչ եղաւ, եդալ. ծառայենք յռւնաց թագա լորին, յձ>աց իշխա նութեան հնազանդվենք, ինչպէս յոլակս1ւ թագաւորութեան կամքն է, թոզ այսպէս էլ
վարվքյն մհղ հետ9
Բայց այդպէս անելն էլ հեշտ չէր։ Հրապարակ իչալ պարսկական կուսակցութիւնը և երկիրը գաըձեալ քարուքանդ եղաւ պարսկական պատերազմներից։ Գարձեալ պարս
