Էջ:Ս. Մեսրոպ.djvu/313

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

խատէիՂ. ապրեցնել իրա՛նց, ազատել իրանց օ&իքր

Կրմնափոխութիւնը Աքնհատների այդ

խմբի մէ տեղի ուկեցալ, բայց անհատնևրն էլ բաւական էէն որ Ցաղկերտը հաաւաե լինէր իր նպատակին» հիՏքեվելով այդ մաա/նա

լոր երեոյթի վրա, նախարարների ձի խումԲԸ ընդունելով իբրև ամբողհ ազգ, Ցաղկեր֊

տը պաչտօնապէսքնչվաէյայտաբաբեց հրէ«

տոնէուքքիէնը Հայաստսքնումա Վարդան Մամիկոնեանը ստիպվաձ եղաւ տեղի տալ, որպէս ղի բարդութիւն՜սեր չը յարուցվեն այնպիսի մի անյարմար տեղ, էնչպիսին էր պաբոից արքունիըը, Տեսնելով որ այլ էստ

ոէԻչ չէ ԿաԲեԺ ՓրԿեԻ ա վճկ էոԿ

Iէամանակ, մինչև որ աոուն կը հասն։ այդտեղ կարելի էր հրաժարվել մոդութիւնից և հեոանալ պարսկական Հայաստանից, բնակվել մի այնպիսի տեղ, ուր քրիստոնեայ լինելր յանցտնք չէր համարվի ),

) եդհ& ՞֊ ե թէ

բոլոր ՜եսի 11,րերը աո երես քլեզուսեցէ՚կ մազդե ղակածութէա.ր. Բայց սա, ինչպէս երեում է, յեաոյ հնարվռձ մի արդարացում ք Եթէ ուրացութի&ը երեսանց ւէնէբ, հասյաոաաը աո/եոլիի իիսա ապս •ոամրութհւ։ չէր 4աի նախարարների դէմ, թոյչ 1՚կ որ ։,րդք. կարող է հօրը ո/աէկ ն հայրհ որդուս» Ս.յ ընդհա՚նուր սոլդր, որ բարձրացրու հայոց երկրոլմ, մի Աքարդ ապացոյք է որ ուրա֊