136
Ո՜ւ [վեհ բարձունք՝ որ նախնիքի մոխրին վրա կը գըգվես
ճիղմ հոգիս 138
Զերդ ծիլ մ՛ որ դեռ] Բողբոջ մ՛որ դեռ կը զարդարե
կոճղը հին. 138 և 139-րդ
[Ազգի Սերմին անմահութեան ու հույսով] Նոր Սերունդին տողերի միջև
մատղաշ հողին կը գըգվիս։ 141—142
[Կառկախես լուրթ առասանով մըտածման] Մըտածումի
կապույտ լարով կ՛ առկախես.
Կու տաս անցուկ մխիթարությունը [հոգվույս] սըրտիս՝ 146
[Մոլորակներն իրենց պատկերն են գըծեր] Մոլորակները
դեռ զիրենք կը գըծեն, 149
Անվո փոշին հարդղողն, [աստղն է փոսուռան] և կամ
աս շըրջմոլ 154—156
Քանի որ մեր հողին [է, պոռնիկ] հարճն է Բընության,
[Սոսկ] Ու սոսկ անոր [բյուր թևերուն մեջ Է] տաք ծոցին
մեջ բեղնավոր,
Չունենալով նույն [իր մեջ] ինք իրեն սեպհական 162
Ի՜նչ, ունենալ աչքի ներքև է դիակ մը հուշ] դիակներ՝ 165
Եվ [առանց զայն] ո՛հ, առանց հարուցանել գիտնալու՝ 175
Տեսնել որ փլած պատվարներու, ամրոցի 187—189
Այս ամենուն առջև կըսեն
Շուրջիս այս մութ ծըփանքին մեջ [դիակներու] դիերու,
Ոսկըրներու, [բեկորներու] նըշխարներու, արյունի, 191—193
Եվ չը կըրնալ այս քաոսեն հանել դուրս
[Արև մ՝հրաբոց, արև մը նոր] Վերածընո՜ւնդ, վերածընո՜ւնդ
մար՛փաղեղ...
Ո՛վ ամոթ, 196
Երբոր Ողջերը [մեռած] թմրած
Ականջներնին ծոցերնուն [մեջ ընկղմած] մե՞ջը ղողած 230
Օձ մը հըսեա՝ գլուխը փոսեն [դուրս ցըցած] տընկած դուրս՝ 205—206
Մահվան [մանհուշ մխիթարվե] անուշ մխիթարությունն․
Օն, եկուր
Կըրունկս քուկդ է, թուկըդ են տաք 208
Գըլորիմ վար, Ախուրյանի [երգին] ողբին մեջ,
№ 11
Լուսընկայի գիշեր մըն էր, երբ դըրի
Ոտքըս քաղքին [մեջ ավերակ] ավերներուն մեջ հըսկա,
Հովերը ցուրտ սուլումով
Կ՝ընթանային տարածության մեջ կապույտ
Կամ խոտերու ցողունին մեջ կուլային
Անին — ծիրիմ հայության։