Հովը կոռնա [ու կանցնի], կը թըռչի, 58
(չկա) 59—60
[Հովը] Բացավ ավասիկ
Դուռըս մեղմիկ: Ո՛վ Տեր իմ: 62—63
Այս [մոռցված] չայցելած սենյակը որքան ցուրտ է.
Սառեցավ շիթն արցունքիս
31. (էջ 107)
Հայ գրականաթյուն
20
Կը տընկեր դրոշն, հովերուն ճակտին մազերը հանձնած: 29
Վե՜րն էր դարձյալ, երբ գոռաց օր մը մըրրիկն ախերոն. 31
Եվ կայծակի մ՝հարվածով կոտրեցավ կայմն, ու Միջոն 36
Պատառ պատառ առագաստն՝ իր դիակին գեթ պատանք։
32. (էջ 109)
Բազմավեպ
5
Ցույց կուտա մերկ սըրունքներուդ կլորությունն 26
Իրենց մեջ զիս կը նկարեն ու կավրեն 32
Կը շողա մեջդ փոսուռա մվարդին գիրկ 52
Այտերըդ վարդը պիտ առնե, սերդ՝ լուսնակ,