զելով՝ Նունուֆարը ծտի պես վեր թռավ տեզիցը փախավ մտավ մի այլ սենյակ, այնտեղ շուտով հագնվեցավ. զուգվեցավ թագուհու վայեք զարդարանքներով և դուրս եկավ հանդիսականների մեջ այնպես ուրախ ու զվարթ և այնպես առողջ, որ հիացան ամենքը, բայդ մանավանդ Արեգը որի համար մի բոլորովին նոր արև ծագեցավ։
Եթե Արեգը մի վայրկյանում վերակենդանացրեց Նունուֆարին, հիմա էլ Նունուֆարը, իր գեղեցկության ազդեցությամբ' Արեգի այնպիսի երակները շարժեց, որոնց միջով կարծես մինչև նույն րոպեն դեռ արյուն չէր խաղացած: Արեգը մի նոր կյանք զգաց իր մեջ, մի նոր զգացմունք անսահման հաճոյական, բայց ինքն իրան հաշիվ տալ չկարողանալով և միևնույն ժամանակ այդ իրան համար տարօրինակ է զգացմունքը զսպել ուզենալով' սկսեց խոսիլ խելքը թռցրածի պես.
|
Հանդիսականները բերանաբաց նայում էին, և ոչ մի բան չէին հասկանում Արեգի ասածներից։
-Ափսոս տղա, երևի խելքը կորցրեց,— ասում էին շատտերը:
Վերջը Նունուֆարը մոտեցավ Արեգին և խղճալի կերպով ասաց.
|