— Օ՜օ՜օ՜, բարի եք եկեր։
— Շնորհակալ ենք։
— Եկեք նայինք, եկեք, Հայկական ընկերութսունը երթանք
և քանի մը հատ տնկենք։
— Հայկական ընկերությունը օղի խմելու համար հաստատված ընկերություն մէ:
— Նպատակն այն չէ... բայց ո՞ր ընկերությունն է, որ
նպատակին ծառայած ըլլա։
— Գտնե անունը փոխեն։
— Ինչո՞ւ... աղե՞կ գիտես, որ Հայկ օղի չէր խմեր։
— Պետրե, Հայկական ընկերության օղին թե՛ աղեկ չէ և
թե՛ սուղ է, Օրմանոզին տանինք մեր բարեկամները։
— Օրմանողինն ալ երեսուն աստիճան է, եղբայր, անցյալ
շաբթու օխա մը տյուզ խմեցի հոն և դպավ ինձի։
— Եթե ինձի հարցվեր՝ ես Կյումիշ հալքալըին կը տանեի
բարեկամներս։
— Եղբա՛յր, ան ալ օղիի հետ, կտոր մը պանիր միայն
կուտա։
— Ալթըն օլուքին երթանք։
— Եղբայրնե՛ր, մենք թաղին մեջ քիչ մը պիտի պտըտինք։
— Խաղին մեջ մարդ չկա. ամենն ալ գինետուններու մեջ
են այսօր։
— Մահտեսիին երթանք, մարդը հայ է և պատվական օղի
ալ ունի։
— Շատ աղեկ, Մահտեսիին երթանք։
— Լա՛վ... երթանք...
Քանի մը փողոց դառնալով՝ մտանք Մահտեսիին գինետունն,
որու գինվո սեղանին առջև կայնած կը խմեին տասնի
չափ հաստաբազուկ ձկնորս ազգայիններ։
— Տամ աման, աման էֆենտիմ, աման:
— Թարալալա թացի լալալա, թիրալալա թարիլլալալա։
— Պինի վար...
— Թարալալա թարիլլալամ...
— Թիրալալա թարիլլալամ...
