Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/284

— Ի՞նչ պիտի դնես։

— Ամբակում։

— Շատ հարմար անուն մէ, ծառա եմ, տեր Ամբակում:

— Երթաք բարով։

Բարթողիմեոս աղան այսպես քու օձիքեդ բռնելով՝ քեզ կը տանի մինչև հոն, ուր պիտի երթար։ Յուր երթալիք տեղը հասնելուն պես՝

— Չես խոսիր կոր, աղբա՛ր, կըսե քեզի։

— Ի՞նչ խոսիմ։

— Ուրիշ օր մը երկար բարակ տեսնվինք, սանկ խոսինք։

Մնաք բարով, տեսնվինք սակայն։

— Երթաք բարով։

— Ըսելիք ունիմ քեզի։

— Շատ լավ։

Կը բարկանաս, բայց քաղաքավարությունը կարգիլե քեզի երեսել իրեն անկրթությունն։ Կերթաս, խանութդ կը բանաս և գործերդ նույն օրը ձախորդ կերթան։ Կը հիշե՞ք օր մը, ուր բարկացած ըլլաք և հաջողություն ունեցած ըլլաք։

Ես չեմ հիշեր։

Այս ու ամենայնիվ Բարթողիմեոս աղան ալ կը մարսվի. անանկ անմարսելի բաներ կան, որոնց պատմությունն իսկ սոսկում կը պատճառե մարդուս։

Քիչ մը համբերեցե՛ք։

— Գամիկ աղա, այս իրիկուն կերակուրը մեկ տեղ ուտենք։

— Շնորհակալ եմ, Մարկոս աղա, բայց չեմ կրնար գալ, որովհետև ուրիշ տուն մը հրավիրված եմ։

— Կաղաչեմ։

— Կը խնդրեմ։

— Խոսքս մի՛ կոտրեր։

— Մի՛ ըներ։

— Չէ մի՛ ըսեր։

— Մի՛ ստիպեր։