— Կ’ուզես՝ գնա՛, կուզես՝ մի՛ երթար, մեյ մալ բերանս չեմ բանար:
Եվ եղե հինգերորդ։
— Մելիտոս աղա։
— Ի՞նչ կա, ի՞նչ կա, ի՞նչ կա։
— Ալ այս գիշեր պիտի երթանք, այնպես չէ՞։
— Երթանք, երթանք, որ խալսիմ ձեռքեդ։ Երթանք, ամեն
գիշեր երթանք, լմնցանե... էո՜ֆ..
— Կերակուրնիս ուտենք...
— Երթանք։
— Ելնենք...
— Երթանք ըսինք ա՛։
— Երթանք...
— Քանի՞ անգամ կըսեն։
— Քիչ մը նստինք...
— Նստինք։
— Ելլենք, գանք։
— Ելլենք, գանք, ուրի՞շ...
— Կերակուրնիս ուտենք, շտկվինք, շտկռտվինք, դուն ալ
շապիկդ փոխե, էֆենտիին տունը մեծ մարդեր կուգան, խաղք
չըլլանք։
— Կերակուրնիս ուտենք, շտկվինք, շտկռտվինք, ես ալ
շապիկս փոխեմ, էֆենտիին տունը մեծ մարդեր կուգան,
խաղք չըլլանք... լմնցա՞վ։
— Գե՞շ կը խոսիմ կոր։
— Գե2 չես խոսիր կոր։
— Քեզի համար կ’ըսեմ կոր։
— Ինձի համար կըսես կոր, լմնցուր։
— Սա բարկանալու բան մը չեմ տեսներ կոր ես. այս
գիշեր երթանք, ըսի. այս գիշեր երթանք ըսելը հանցանք է
նե, մեղա։
— Բարկանալու բան չկա, իրավունք ունիս... լմնցնենք
ա՛լ, այս գիշեր պիտի երթանք։
— Կը նայիմ, որ պարապ տեղը կը բարկանաս։