Կրկնապարոյր կռածագ կտցան,
Որ ղօրէն ունի խայթոցաց կարճի,
Ւրր դժնիկ փշովթ խոցոանալ ծծեն,
Ադեն զարեանն խոնաւութիւն,
Եւ յանկողինս մահճաց հանգստեանն
Վաստակս կրից ցուցանեն։
Եւ կարկաոեալ ուրուք ձեոն՝
Հատոլցանել զհատոլցոլմն նոցա նոցին,
Վաղվաղակի զդան զվնաս վտանգին՝ զոր ազդեն մարդոյն։
Եւ անդէն իսկոյն լերկամարմին փոքր հատական,
Իրր թևօք իմն թռիչս արձակեն,
Եւ ըստ մարախի ձևոչ ոստոստեալ՝
Այսր անդր աարարերին.
Եւ ըստ բազմապատիր նենդութեան
Բարոյից դաւող ազուեսուց՝
Խորամանկեալ խուսափեն ի պատուածս բազում ելից,
Զի չերկիւղէ մսւհուն ապրեսցին։
Եւ այնքան չքոտի և անքատ անձամրքն
Ոչ միայն զռամիկսն և զխառնիճաղանճս,
Այլ և զթագատրս հզօրս և ահագինս
՚Փախուցանեն, հանեն, տարագրեն
Ի դստիկոն յարկի ապարանիցն րարձրութեան,
Եւ կամ ի թացի բնակեցուցանեն։
Քա՛ջք արանց արեաց,—
Որք իշխեցին ամրոխից.
Ել տիրեցին ժողովրդոց,
Եւ առին զքաղաքս աղդաց,—
Զպարտութիւն իւրեանց զօրաւոր ձեռինն ինքե՛՚նք ՛վկայեն,
Թէ՝ «Քանզի ոչ կարացաք
Ի դիմի հարկանել վեհիցն բռնութեան.
Ղասն այնորիկ խոյս տուեալ հասաք յայս տեղիտ։
Այսպիսի չքոտիների պատկերներով կամ ստոր, գարշ առարկաների նմանություններով հաճախ նա միայն իր մեղավոր վիճակի զզվելիությունն է ուզում ցույց տալ (էջ 3, 51, 103, Բան Բ․, ԻԲ․, ԼԹ․ և այլն)։
Մեռեալ պատկերիս մի ոխս պահեսցես.
Ընդ անշունչ կերպարանիս մի՛ ի դատ քննութեան մտցես.
Մահու տանջեցելոյս մի՛ հարուածս յաւելցես…
Կործանեալ շինուածոյս մի՛ պատուհաս մատուսցես,
Շանս սպանելոյ մի՛ քարինս արձակեսցես…
