Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ՏԱՂ ԶՊԱՏԱՀՄԱՆՑ ՄԵՐՈՅՍ ԲՆՈԻԹԵԱՆ
Սի՛րտ իմ, ընդէ՞ր տըրտում եղեալ,
Ի հոգ մըտաց վարանեալ կաս,
Ողորմելի վըշտակրութեամբ,
Հառաչես միշտ, ողբաս և լաս.
Յայսմ անկայուն անցաւորիս
Ամենայն ինչ ընդունայն է.
Թէ՛ տըխրութիւն, թէ՛ բերկրութիւն,
Թէ՛ մեծութիւն փարթամական:
|
|