Ի բանիլ քո յո՜յժ դանդաղեալ անագանիս,
Աճեալ փառօք՝ զարդըս լուսոյ ո՜չ ագանիս,
Ի նընջմանէդ մինչ ո՜չ փութով զարթուցանիս,
Ես տատանեալ միշտ դեգերիմ՝ տարին բոլոր:
Ամպերն ելեալ յօվկիանոս մեծի ծովէն,
Ուղղեալ առ քեզ, գան ի ցօղել ի սուրբ հովէն,
Մինչ դու փըթթիս լամէնանոյշ գարնան զովէն,
Ի վերայ քո հոգւով խայտամ՝ տարին բոլոր:
Թէ նըրբաբար աչօք մըտացդ ի յիս հայիս,
Հազար ամաց կարօտութիւն բարդեալ կայ յիս,
Զի լըրացաւ ի գալն ի յերգս ԻՄԱ բայիս,
Թէ ախորժիս՝ յարևդ երդում տարին բոլոր:
4
ԶՎՇՏԱԿՐՈԻԹԵՆԷ ՀԱՅՐԵՆԵԱՑ ՄԵՐՈՑ,
Ի ԴԷՄՍ ԶԱՆԱԶԱՆԻՑ ՆՄԱՆՈՒԹԵԱՆՑ
Ի թանձրախիտ մայրեաց ի յոստոց տքնկոց,
Ի միջոյ վարսաւոր բողբոջեաւ ծառոց,
Հառաչմունք և գոչմունք գեղգեղեալ ողբոց,
Արդ լինին լըսելի յօդայնոց թըռչնոց.
Պարապէս ճախր առեալ գան հետ իրերաց,
Թև-թևով ծափ-ծափի տան՝ երամ-երամ: