Այս էջը սրբագրված է
— Նա անմեղ էր, հոգիս էլ կորավ, — բացականչեց Ռուստամը և թուլացած ընկավ ոստիկանների գիրկը։
Ամբոխը Սեյրանին ճանապարհ տվավ, Սեյրանը վազեց ներս, ուր ձգած էր նրա անմեղ սիրեկանի արյունաքամ դիակը։
Անցավ մի րոպե, և դրսում եղողները լսեցին մի թնդյուն։
Այդ ատրճանակի ձայնն էր։
— Բալաս վա՛յ, բալաս վա՛յ։
Այդ Մարիամ բաջու ձայնն էր։
1885 թ. Թիֆլիս։
