«Մի՛ խառնեք մեզ ձեր վայրի, արջի ցեղերին» . . . . . 71
«Մի հին տրտմություն անսփոփ ու խոր» . . . . . . . 39
«Մի փրկություն կա միայն» . . . . . . . . . . . . . 32
«Մշտունայն այս հոգսերում» . . . . . . . . . 129
Մտքերից այս տարամերժ» . . . . . . . . . 11
«Մութն ընկավ... մութն ընկավ... հնչյունները մեռան» . . . . 60
Նամակ («Դուք մոռացել եք այն «հանաքները») . . . . . . . . 110
Նմանություն («Իմ մենակության անապատներից») . . . . . . 142
Նմանություն («Իմ վիրավոր, իմ վրդովված սիրտը նորից մի՛ վրդովիր») 90
Նոկտյուրն («Խաղաղ ննջեցին երկինք ու երկիր») . . . . . 143
«Նորից իմ ճամփան գնում է հեռուն, հեռուն է տանում» . . . . 59
«Նոր օր է բացվում ազգերի համար» . . . . . . . 70
«Նստել այստեղ, անվերջ նստել ու նայել» . . . . . . 106
«Նվիրական վայրերի մոտ» . . . . . . . . . 174
«Նույն երգն եք երգում դուք, նույն հինը» . . . . . . 33
«Շղթայված է իմ հոգին գերի խանդոտ հուշերիս» . . . . . 34
«Ողջույն քեզ, տանջանք, ահեղ հիացում» . . . . . . 118
«Ոչ ծաղրածու զվարճաբեր, ոչ խոսքերի վարժ վարպետ» . . . 54
«Ոչ, մենակ չեմ ես լեռներում» . . . . . . . . . . . . . . 68
«Ոսկեհանդերձ եկար և միգասքող» . . . . . . . 15
«Ոսկի ավաղ լինեի» . . . . . . . . . . 94
«Որպես մադամ Բովարին» . . . . . 28
«Որքան բոցեր, վարդեր վառման» . . 146
«Որքան դեռ տրտունջ, քանի տրտմություն» . . 40
«Որքա՜ն փոխված եք... Պճնըված ճոխ» . . . 10
«Չեմ հավատում ճիչերին ձեր ցնծագին» . . . 73
«Պահում էի վառ միշտ կրակը» . . . . . 25
«Պայծառ են աստղերը» . . . . . . 78
Պաոլոին («Դու գիտես, որ բոլորն ապարդյուն») . . . . 16
Պաոլոին («Թողած Երևանըդ սիրուն») . . . . . . . . 38
Պետերբուրդ («Մառախուղներ` ծանր ու մռայլ բոլորած») 30
«Պետք է համառ դեռ կիզեն» . . . . . 53
«Պիտի մնա միշտ ժպտուն ու վառ» . . . . 18
«Ջարդեցե՛ք անդուլ, անգութ անխնա» . . . . 127
«Ջերմ կարոտով սպասում եմ անհամբեր» . 89
«Ռ. Զարդարյանի ալբոմում» . . . . . 101
«Սևերով, սևերով կըպատեմ» . . . . . . 184
Սեր («Երկնային գահիդ շուրջն են բոլորել») . . . 192
«Սիրտըս ջահել է նորից» . . . . . . 27
Սոնետ («Լուսավորել եմ կարմիր մոմերով») . . . 185
Սոնետ («Մահը հոգուս երբեք սարսափ չի բերում») . 191
«Սրտիս հուշերը բարի են դեռ» . . . . . 17
«Վարդերըս հիմա կարմիր» . . . . . . 161
