Մասնակից:Nerses Atalyan
Երկնքից առկախ մի լեռնակղզի՝
Հայաստան Աշխարհ:
Երկնքից առկախ այդ լեռնակղզու ուղիղ կենտրոնում՝ երկու զանգ հսկա և անձեռագործ: Եվ այնքա՛ն հսկա, այնքա՜ն վիթխարի, որ չէին կարող որևէ կեռից ոչ մի կերպ կախվել, ուստի, պարզապես կործված են հողին:
Անունն՝ Արարատ
կամ
Սիս ու Մասիս:
Նրանց ռումբաձև զույգ լեզվակները խրված են հողում և, խարսխի պես, հասնում են մինչ հրահեղուկի մթին հատակը:
Ու երբ գործում են այդ լեզվակները՝ երկրաշարժային բոլոր սարքերը իրենց տագնապն են արձանագըրում լրագըրերի գունատ երեսին՝
սև-սև տառերով...
Իսկ ով ունկ ունի,
հավատո բլթակ՝
նա լսում է միշտ և նրանց ձայնը,
ղողա՜նջը նրանց:
Եվ ես չե՛մ, ոչ էլ դո՛ւք եք ղողանջում. Սիսն ու Մասի՜սն են ղողանջում անվե՛րջ-անդադա՛ր-անդո՛ւլ: Գողթան երգերի չափ ու կշռույթով, բամբ բամբիռների նվագակցությամբ, շարականների ելևէջներով պատարագատու՝ Սիսն ու Մասիսն են ղողանջում անվե՜րջ-անդադա՜ր-անդո՜ւլ.
ով ունի ականջ,
բլթակ հավատո՝
նա լսում է միշտ,
լսում է նրանց զանգը երկնաչու, որ թարգմանվում է լոկ երկու բառով՝