Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
[ 291 ]
ՊԱՏԵՐԱԶՄ ԵՎ ԽԱՂԱՂՈԻԹՅՈԻՆ
Հե՜շտ է ձեզ.
Ննջեցյալք ոչ ամաչեն։
Մեռած մարդասպանների հանդեպ
Ոխըդ մարի՛ր։
Մաքրագործող ջրով մաքրվում է արդեն
Մեղքը հոգու,
Որ թռել է այս աշխարհից։
Հե՜շտ է ձեզ։
Իսկ ե՛ս
Այս շաչյունի,
Այս բիրտ շառաչյունի միջից
Ի՞նչպես տանեմ
Սերը
Դեպի մարդը։
Ընդունում եմ.
Սիրո
Փշրա՛նքն անգամ վերջին
Այս ամեհի ծխում
Խեղդըվել է արդեն։
|
|
[ 292 ]
Նրանց․
Որ դառնում են —
Ինչի՞ն է նրանց հարկավոր
Ձեր տխրությունը, կամ
Ձեր երգերի օրորը։
Նրանք,
Որ պիտի մի կերպ
Կաղալով
Մթնացնեն օրը։
Վախկո՞տ եմ։
Վախում եմ — սպանե՞ն։
Իսկ այսպես
Կարող եմ դեռ մի դար ճորտանման աճե՞լ։
Սո՛ւտ է։
Ընդունակ եմ ես ևս
Առաջինը լինել
Հերոսության,
Մարտի շառաչում։
Այն ո՜վ է,
Ո՜վ է
Որ —
Քանդիչ տարիների այս նաբաթով կանչած —
Չի՛ լինի խիզախ ու արի։
Իսկ ես
Աշխարհում
Միա՛կն եմ —
Գալիք օրերի մարգարե։
Այսօր հրճվում եմ ես։
Առանց թափթըփելու
|
|
[ 293 ]
Հոգին իմ
Կարողացա բերել։
Օ,
Միակ մարդկայինը —
Այս ոռնոցի միջին
Բարձրացնում եմ
Ձայնս
Հրես։
Կուզեք —
Կապեք սյունին,
Կամ դեմ տվեք պատին․
Կարծում եք՝ վարանե՞մ գուցե
Ուզո՞ւմ եք —
Տուզը
Փակցնեմ ճակատիս,
Որ նշանը պայծառ ցոլա ձե՛զ.․․
|
|
