Էջ:Պատմութիւն հայոց.djvu/49

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը սրբագրված չէ

Զ․ Յաղագս թէ ինչ որ հաւասար, եւ է ինչ որ օտար ի մովսիսէ պատմեն այլքն հնախօսք, եւ յաղագս Ոլիմպիոդորայ փիլիսոփայի անգիր հին զրուցացն։

Զհաւաստին որչափ կարացեալ ի բազմացն ընտրեալ բանից՝ կարգեցաք զծնունդս երից որդւոցն Նոյի ցԱբրահամ եւ ցՆինոս եւ ցԱրամ․ որում ոչ զոք ընդդիմանալ կարծեմ ի միտս ունողացն․ բայց եթէ զճշմարտութեանն ոք խորհելով քակել զոճ՝ յառասպելս զճշմարիտ բանս ախորժելով փոփոխել փութասցէ։ Եւ յայսոսիկ իւրաքանչիւր միտք որպէս կամին՝ ուրախասցին։

Այլ թէ շնորհակալ եւ մերոցս տքնութեանց եւ ջանից լինիցիս, ո՛վ ուսումնասէր դու եւ յայսոսիկ զմեզ աշխատեցուցանօղ, անցից սակաւ բանիւք յիշատակաց յաղագս որոյ վերագոյնդ կարգեցաք, թէ ո՛րպէս առաջինքն ի վիպասանացն յաղագս այսորիկհաճեցան շարագրել․ թէպէտ եւ ոչ ունիմ այժմ ասել, յամ