Էջ:Yeghishe Charents, Collected works, vol. 4 (Եղիշե Չարենց, Երկերի ժողովածու, հատոր 4-րդ).djvu/346

ՀԵՐՈՍԸ
Գլխարկը սիրալիր բարձրացնելով և բարևելով
հանդիսականներին:

Օ, ահա և ե՛ս.

Հանճարագույն մեր հեղինակի
Հանճարեղ երկի
Գշխավոր անձս, կամ հերոսս մեծ։—

Դահլիճում մի-երկու ծափահարություն, քրքիջ, ծիծաղ,
աղմուկ, և այս աղմուկի միջից հանկարծ հնչում է մի
                     բարակ կանացի ձայն:

ՄԻ ԿԱՆԱՑԻ ՁԱՅՆ

Ա՜խ, նա իսկապե՜ս հերոս է եղել...
Կամ հերոս է նա, կամ հայտնի երգիչ...

ՄԻ ԲԱՄԲ ՁԱՅՆ

Ինչի՞ց երևաց.— այծի մորուսի՞ց,
Թե՞ սրունքների կլորությունից...

Դահլիճը թնդում է զվարթ ծիծաղից։
ԱՅԼ ԲԱՑԱԳԱՆՉՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ

— Բայց իրո՛ք նա քիչ նման է կարծես
— Հերոսի, կամ այլ գլխավոր անձի...
— Համենայն դեպս պատկառելի է
— Իր արտաքինով...—Ոչինչ առանձին
— Չեմ տեսնում նրա արտաքինի մեջ...
— Ինշո՞ւ.— լա՛վն է շատ.․․Դեմքը բարի՛ է...
— Բայց լսենք նրան...— Արտաքինը—հե՛չ։ —

Դահլիճում տիրում է լռություն։
ՀԵՐՈՍԸ

Հանդիսականնե՛ր։ — Օ, այրեր արգո՛։ —
Բեմի ետևից ես լսում էի