Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
57 ]
ԷՊԻՔԱԿԱՆ ՖՐԱԳՄԵՆՏՆԵՐ ՊՐՈԼՈԳ (ԵՐԿՐՈՐԴ ՎԱՐԻԱՆՏ)
Որ մեր պայքարը քնարերգեմ։ —
Երբ որոտներին ընտելացած
Եվ պոետը լոկ պիտի կանչեր,—
Եվ առավոտը քո ոսկեվառ,
58 ]
Քn առավոտը երազասեր —
Նայում իմ շուրջը։— Սակայն սիրո՛վ,
Հիմա նայում եմ ահա ես ետ,
Շնորհակա՛լ եմ ես քեզանից,
Դեռ թերացել ենք երևի քիչ,
Եվ ցանկանում եմ, որ հուրհուրաս
Եվ հերոսները հերոսանան...
59 ]
Եվ դրոշները արնանման,
Եվ որոնց ներքո պիտի մեռնես.... . . . . . . . . . . ․ ․ ․ . . . . . ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
. . ․
Փողոցը եռ է ու շփոթ է.
Թնդում է երգը բարձրաշառաչ,․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Խռիվ՝ լցրել են փողոցները
Մինիստրները ու պոչերը
Նրանք կանգնած են խառը, խուռը,
60 ]
Պառլամենտի՛ մոտ ու հեռուն,
Մարդկանց ամբոխը — ահա վերից
Դա ընթանում է — ապագան...
Հոսում է երթը խիտ ու թանձր,
Ավտոմոբիլում ապրանքատար
Ճակատը բարձր ու հանդուգն՝
Ու միանում են ահա երթին,—
61 ]
Դառնում է երթը մի բանակ,—
Հանկարծ ծփում են գլուխները,
Շապիկ, լայն կուրծքը ցցած առաջ,
Խրոխտ՝ հնչում է նրա ձայնը...
Նա բորբոքում է ու հուզում...
Հիմա օրեր են սրանք անցած...
62 ]
Որքան ուզում եմ, որ չխոսեմ,
Որքան ուզում եմ, որ քիչ տևի՝
Ահաբեկված է երկիրն ամա՝
Ու մոտենում է Երևանին...
Դեռ մայիսին էր՝ սրով, հրով,
Երկրում ամբողջ չորս, թե հինգ ամիս,—
Սակայն հո գո՞հ էին «մերոնք» —
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
63 ]
Կոնդից թնդում էր մի թնդանոթ,
Այնտեղ շռինդ էր, ու ռումբ, ու բոց...
Բայց կանգնած էին կայարանում
Արդեն հուզում էր, որպես կասկած,—
Նրանք կարող են ճամփան կտրեն,
Ձին առաջացել, երբ նա թափով
Ձգեց սանձերը ու քշեց ձին՝
64 ]
Մի տարօրինակ ժպիտ դեմքին...
Արդեն առել է Երևանը
Անձնատուր մթին մեր մտքերին՝
Բայց ո՞վ էր, ո՞վ էր արդյոք այնտեղ․
Մենք նայում էինք մեր դիրքերից
Այդքա՛ն անվրդով, այդքան անահ
65 ]
Քիչ հետո, քայլով քառատրոփ,
«Այնտեղ մերոնք են» — ասաց զվարթ,․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
ԼԻՐԻՔԱԿԱՆ ՇԵՂՈԻՄ (ՉՈՐՐՈՐԴ ԳԼԽԻՑ)
. . ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Գարնան թովչանքը խորը, խորը,
Մենք գնում էինք դեպի Կապրի՛...
66 ]
Նա նայում էր մեզ ժպիտով բաց,
Ու ժպտաց հստակ աչքերով իր —
Մի այլ նավաստի՝ անունն Ալի...․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
Նրա խոյանքը հանճարե՛ղ էր,
Կարող էր լինել հեգնող ու սուր,—
Սիրել ծաղիկներ, վարդեր, երգեր,․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․ ․
