Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
30
Այնպես անլույս է այսօր
Առավոտս լուսացել,—
Սիրտս հիվանդ ու անզոր
Անլուսությամբ է լցրել...
Մութ է հոգիս հոգնաբեկ,
Թախիծով լի և անհույս.—
Հրաշքով դու այսօր եկ,
Ժպտա՛, որպես արշալույս։
Հողմ ու անձրև շարունակ
Իմ լուսամուտն են ծեծում,—
Մի՛ թողնիր ինձ միայնակ
Անսահման այս կսկիծում...
|
|
[1912]
