«Մանոն Լեսկո»
Եղիշե Չարենց |
Լ. Զ.-ին
Մանոն Լեսկոն, այդ կինն անմեղ,
Ո՛չ թե սիրով, այլ լոկ ոսկով,
Միայն մարմնով, միայն «այնպես»
Տրվեց մարդկանց այն պիղծ, այն կեղծ,
Երբ ասպետից իր բաժանվեց —
Մանոն Լեսկոն։—
Բայց միշտ գերի սիրույն այն վեհ՝
Սրտո՛վ մաքուր,— և ո՛չ ոսկով,—
Իր ասպետի՛ն սիրեց հավետ,—
Եվ ուրիշի մահճում անգամ
Իր ասպետից չըբաժանվեց...
Եվ մնաց սուրբ, մնաց անեղծ
Մանոն Լեսկոն։