Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
«ՍԻՐԵՑԵ՛Ք ՄԻՄՅԱՆՑ»
Ես տաճար մտա... «Սիրեցե՛ք միմյանց»
Լսվում էր բեմից քարոզ փրկչավանդ,
Եվ ստվար շարքեր բարեպաշտ մարդկանց
Աղոթում էին այնտեղ ջերմեռանդ։
«Սիրեցե՛ք միմյանց»... Օ ՛, վսե՜մ ուսմունք
Որ միշտ կրկնվում ես միայն տաճարում.
Եվ միայն այնտեղ անչար զգացմունք.
Գուցե, զարթնեցնում մարդկանց սրտերում...
Շա՜տ եմ փափագած, որ լսեմ ես քեզ
Ե՛վ կյանքում — հեռու տաճարի բեմից,
Բայց իզո՛ւր փափագ... դու հալածված ես
Ե՛վ մարդկանց սրտից, և՛ կյանքի շեմից...
|
|