Աղօթք մանկան զարթուցելոյ
Աղօթք մանկան զարթուցելոյ
Ո՜վ Հայր, զքեզ իմըս պաշտէ հայր,
Քեզ ծունր ածէ մահացուն.
Քաղցր և ահեղ անուանդ իմ մայր
Երկըրպագէ եռանդուն:
Ասեն թէ այս արեգ պայծառ
Խաղ իմն է քո առաջի,
Եւ ընդ ոտիւք քոյին անճառ
Իբր ըզկանթեղ տատանի:
Ասեն թէ դու և ճընճըղկանց
Տաս ‘ի դաշտի ծընանել,
Եւ ազարծի մանրիկ մանկանց
Հոգի՝ ըզքեզ ճանաչել:
Ասեն թէ դու ես որ պըճնես
Ըզբուրաստան ծաղկաւէտ,
Եւ ոչ առանց քո տայ պարտէզ
Ախորժ պըտուղս ‘ի մեր պէտ:
Իքո պարգևըս տիեզերք
Առ հասարակ վայելեն,
Եւ ոչ զեռուն զըրկի երբեք
Յայսմ ‘ի բնութեան խրախճանէն։
Գառն իւր արօտ առնու զծոթրին,
Ուլն ‘ի ցըրդին ձըգտի գիւտ,
Ճանճ՝ շըրթունըս պընակին
Զիմոյ կաթին ծըծէ հիւթ։
Ջամբ արտուտին ետուր ըզկուտ
Զոր սերմանող տայ հողմոց.
Ճընճղուկ ‘ի կալ դիմէ անձկոտ,
Տըղայն մօրն իւր ծոց:
Եւ ի՞ւ առնումք օր ըստ օրէ
Զանհատական քո պարգևս.
Այգուն ցերեկս ‘ի միջօրէ
Աղերսելով ցանգ ըզքեզ:
Աստուած, և ես թոթով ‘ի բան
Կարդամ զանունդ ահաւոր.
Բա՜բէ, և ձայն տըխեղծ մանկան
Ի նուագ խառնի երկնաւոր:
Ասեն թէ դու տէր տխորժես
Զաղերս անզօր մանկըտւոյն,
Զի պարզամիտք են քաղցր և հեզ,
Թէպէտ ‘ի միտ ոչ առնուն:
Ասեն թէ մեր պաշտօն խոնարհ
Քեզ հեշտալուր ընծայի,
Եւ թէ զուարթնոց յերկինս է պար,
Եւ մեք հրեշտակք եմք յերկրի:
Օ՛ն թէ լըսես յայնչափ բարձանց
Զուխտ մեր սըրտից եռանդուն,
Ես հայցեցից ջերմ ‘ի թախանձ
Զտիեզերաց պէտս համբուն:
Տուր տէր աղբերց յըստակ ըզջուր,
Եւ ըզփետուր ճընճըղկին,
Գառանց գըզաթ սուրբ և մաքուր,
Դաշտաց ըստուեր ցօղագին։
Տուր հիւանդին բըժըշկութիւն,
Եւ մուրացկին հաց յագուրդ.
Տուր բնակարան ողորմ որբոյն,
Եւ գերելոց արձակուրդ:
Բազմածընունդ արա ըզտուն
Հօր առ ‘ի քէն երկիւղած.
Տուր ինձ լինել զգօն ւ իմաստուն ,
Եւ մայրս իցէ անկասկած:
Ուշիմ եղէց, թէ և տըհաս,
Այն տաճարի մանկան պէս,
Այգուն այգուն զոր ‘ի սընարս
Մահճիս գիտեմ՝ բերկրատես:
Զարդարութիւն տընկեա յոգիս,
Ճըշմարտութիւն ‘ի շըրթունս.
Պըտղաբերցէ բանդ ‘ի սըրտիս
Զերկիւղ ըզբարըս քաղցունս:
Եւ քաղցրասցի քեզ իմ բարբառ.
Իբրև ըզծուխն այն դիզան,
Յանուշահոտ զոր ‘ի բուրվառ
Ճօճեն տըղայք ինձ նըման։