Ամպն ու սարը

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation Jump to search
Կույր աշուղը Ամպն ու սարը

Հովհաննես Թումանյան

Լուսաբացին



ԱՄՊՆ ՈՒ ՍԱՐԸ


Ամպը եկավ նստեց սարին,
Նստեց սարի սուր կատարին։
— Լըսի՛, պապի՛, ասավ նրան,
Լավ օրերըդ անցան, կորան.

Խիստ սոսկալի
Ցուրտ է գալի։
             Ասավ, գնաց։
             Սարը կամաց
             Մտավ սիպտակ

Վերմակի տակ։


1907