Քո երգերը` բոց, քո երգերն հրե,—
Բայց այդ կոմերիտ Վահանի նման
Դու ե՞րբ ես, դու ե՞րբ ես, դու ե՞րբ ես գրել։—
Մատներով քո թույլ, մատներով բարակ,
Դու ե՞րբ ես գրել այդքա՛ն հասարակ,
Այդքան պարզ, այդքան ջինջ ու համոզիչ,
Ինչպես երգեցիկ անիվն է արագ
Պտտվում ահա Վահանի ուժից:—
