Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Աշնան երգերից
Էլ ծաղիկ չկա՜․․․ խամրած մացառներ
Ծաղկոտ օրերը թողին հիշատակ․
Ո՞վ գիտե թե ուր, ինչ սիրուն վայրեր
Թռան գնացին գարուն ու սոխակ։
Ծառ ու թուփն այնպես խղճալի դեմքով
Նայում են երկինք անզոր արևին,
Ու տխուր խշշում, սառ քամու թևով
Դեղնած տերևներ թափթփում գետնին։
Լալկան ուռենին իր վիշտը թողած
Կարեկից սրտով գգվում է ափին,
Մերկ ու այլանդակ ճյուղերը կախած
Նայում մտածկոտ գետակի դեմքին։
Էլ ծաղիկ չկա քարքանդ պարտեզում
Անտեր ընկած է մի գորշ նստարան․
Նրա թիկունքին ձեռքերով դողուն
Գրած թողած է մի սիրո նշան։
1906 թ․
|
|
