Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
ԱՇՆԱՆ ՊԱՏԿԵՐ
Մոտիկ անտառից խշշոց է լսվում,
Քամին է խաղում տերեւների հետ,
Չոր ու դալկահար տերեւով լցնում
Ամեն մի աղբյուր, ամեն արահետ։
Ծառերը նորից, նորից մերկացել,
Դողում են ցրտից, ասես հեկեկում.
Թռչունի բույնն է տերեւով լցվել,
Մի ծառի վրա՝ փոքրիկ փչակում։
Լռել է գարնան երգը անտառում,
Արեւն է թախծում ժայռի պռունկին.
Լացում է ձայնը խզված մի առու,
Ինչ-որ տերեւ է մնացել բկին...
|
|
