Մի աքաղաղ Կարմրապեծիկ, Իր ոտները Երկար ու ձիգ, Կտրին տալով՝ Վեր-վեր ձգվեց, Ու զարմանքով Ի՜նչ հարց տվեց. — Էս ո՞նց է որ Ես զոռ տալիս, Էս կտուրը Փուլ չի գալիս:
