Գազել մայրիկիս

Արիս Արսենի

                    Սիրով ու քնքշությամբ

Մա՜յր, կուզեի եդեմի հրաշքները բերել քեզ,
Տունդ լցնել երազով ահագնացող ծովի պես։

Թեկուզ հոգնած ու հլու, բայց համարձակ, բայց համառ՝
Դեմ հանդիման կանգնեի հորձանքների չար ու... հեզ։

Իսկ դու՝ համակ տխրություն, համակ տքնանք՝ ժպտայիր,
Ու չերևար քո դեմքին արտասուքի շիթը կեզ։

Ես կուզեի, որ քեզ հետ լիներ երազդ կյանքում,
Որ քո որդին քո գրկում վերջին իր շունչն էլ տար քեզ։

Բայց աղմկում են էլի ալիքները փոթորկի,
Կրկին ոտքի են ելնում ավերելու սիրտդ, տե՛ս։

Ու մոլորվել եմ այնպես, որ չգիտեմ ինչ անել,
Փոթորկի դեմ հանդիման քեզ ո՞նց մենակ թողնեմ ես։

...Մի՞թե գնալս ես ուզում, բայց որտեղ էլ ես լինեմ,
Թեկուզ վերջին իմ շնչում՝ պիտի կանչեմ էլի...քեզ։

18-20.11.85, Ստեփանակերտ