Գնում եմ ես էլ։ Խաղ էր կյանքս մի, Տանուլ տվեցի, անցա գլխիկոր։ Այժմ մենակ եմ։ Կառչել եմ կայմին, Նավս՝ ճոճվում է ծովերի մեջ խոր։ Սուզվում եմ, ահա... Ձկները վաղուց Սրտիս պես համեղ կեր չեն համտեսել, Չգրված երգիս բույլը մի պտղունց Ալյաց շուրթերին կարող է հոսել։ Մնացեք բարյավ... Եվ ինձ ներեցեք՝ Ամենի համար, ինչ եղավ կյանքում։ Ինձ հետ տանում եմ անանուն մի վերք՝ Դաջված հոգուս մեջ, ամենախորքում։
