Գրաբարի դասագիրք/Անառակ որդին գրաբար
11Առն միոջ Էին երկու որդիքv 12ԱսԷ կրտսերն ի նոցանԷ ցհայրն․ «Հա՛յր, տո՛ւր, ինձ բաժին, որ անկանի յընչիցդ»։ Եւ նա բաժանեաց նոցա զկեանսն։ 13Եւ յետ ոչ բազում աւուրց ժողովեալ զամենայն կրտսեր որդւոյն՝ գնաց յաշխարհ հեռի և անդ վատնեաց զինչս իւր, զի կեայր անառակութեամբ։ 14Եւ իբրև սպառեաց զամենայն, եղեւ սով սաստիկ յաշխարհին յայնմիկ, և սկսաւ ինքն չքաւորիլ։ 15Եւ գնացեալ յարեցաւ ի մի ոմն ի քաղաքացւոց աշխարհին այնօրիկ․ Եւ յղեաց զնա յագարակ իւր՝ արածել խոզս։ 16Եւ ցանկայր լնուլ զորովայն իւր յեղջերԷն, զոր խոզքն ուտԷին․ և ոչ ոք տայր նմա։ 17Եւ եկեալ ի միտս իւր՝ ասԷ «Քանի՜ վարձկանք իցեն ի տան հօր իմոյ հացալիցք, և ես աստ սովամահ կորնչիմ։ 18Յարուցեալ գնացից առ հայր իմ և ասացից ցնա․ Հա՛յր, մեղայ յերկինս և առաջի քո, 19և ո՛չ ևս եմ արժանի կոչիլ որդի քո․ արա՛ զիս իբրև զմի ի վարձկանաց քոց»։ 20Եւ յարուցեալ եկն առ հայր իւր։ Եւ մինչդեռ հեռագոյն Էր, ետես զնա հայրն և գթացաւ․ յարեաւ և ընթացաւ ընդ առաջ, անկաւ զպարանոցաւն նորա և համբուրեաց զնա։
21Եւ ասԷ ցնա որդին․ «Հա՛յր, մեղայ յերկինս և առաջի քո, ո՛չ ևս եմ արժանի կոչիլ որդի քո»։ 22ԱսԷ հայրն ցծառայս իւր․ «Վաղվաղակի հանԷ՛ք զպատմուճանն առաջին և ագուցԷ՛ք նմա և տո՛ւք զմատանին ի ձեռն նորա և կօշիկս յոտս նորա։ 23Եւ ածԷ՛ք զեզն պարարակ, զենԷ՛ք․ կերիցո՛ւք և ուրա՛ ի լիցուք։ 24Զի այս որդի իմ մեռեալ Էր և եկեաց, կորուսեալ Էր և գտաւ»։ Եւ սկսան ուրախ լինել։
25Եւ Էր երէց որդի նորա յագարակի․ և մինչ դեռ գայր և մերձ եղեւ ի տունն, լուաւ զձայն երգոց և պարուց։ 26Եւ կոչեցեալ առ ինքն զմի ի ծառայիցն՝ հարցանԷր, թԷ զի՞նչ իցԷ այնv 27Եւ նա ասԷ ցնա․ «Զի եղբայր քո եկեալ Է, և եզեն հայր քո զեզն պարարակ, զի ողջամբ ընկալաւ զնա»։ 28Բարկացաւ և ոչ կամԷր մտանել, և հայրն ելեալ արտաքս՝ աղաչեր զնա։ 29Պատասխանի ետ և ասԷ ցհայրն․ «Այս քանի՜ ամք են, զի ծառայեմ քեզ և երբԷք զպատուիրանաւ քով ոչ անցի․ Ուլ մի երբԷք ոչ ետուր ինձ, զի ուրախ եղէց ընդ բարեկամս իմ։
30Յորժամ եկն որդիդ քո այդ, որ եկեր զկեանս քո ընդ պոռնիկս, զեներ դմա զեզն պարարակ»։ 31Եւ ասԷ ցնա․ «Որդեա՛կ, դու հանապազ ընդ իս ես, և ամենայն որ ինչ իմ Է՝ քո Է։ 32Այլ ուրախ լինել և խնդալ պարտ Էր, զի եղբայր քո այս մեռեալ Էր և եկեաց, կորուսեալ Էր և գտաւ»։